U Republici Srpskoj izumiru i cijele opštine

11
89

Banja Luka – Demografska kretanja pokazuju da će se Republika Srpska u skorijoj budućnosti svesti samo na Banjaluku.

To se može zaključiti na osnovu zvaničnih statističkih podataka i studije „Demografski resursi opština i gradova Republike Srpske“, koju su uradili predsjednik Savjeta za demokratsku politiku Republike Srpske, profesor Stevo Pašalić i studenti Univerziteta u Istočnom Sarajevu.

Studija je pokazala da je Banjaluka poput grada neke razvijene zemlje, dok kapaciteti ostalih opština i gradova, izuzev Istočne Ilidže, koja se urbanizuje, slabe – navodi profesor Pašalić.

Neke opštine izumiru, poput Rudog, Novog Goražda, Kalinovika, Istočnog Mostara, Berkovića, Han Pijeska, Trnova, Srebrenice, Pelagićeva, pa čak i Lopara, Dervente, Šipova, Kupresa, Krupe na Uni, te Istočnog Drvara.

Gradovi poput Doboja i Prijedora spadaju u krajnje ugrožena demografska područja, dok je veliko iznenađenje Bijeljina, koja ne stoji tako sjajno, kao što se mislilo.

“Bijeljina je, vjerovatno na iznenađenje mnogih, u trećoj grupi, koja se zove demografski oslabljeno područje, jer smo mi Bijeljinu, uz Banjaluku, tretirali kao demografski najpuniju. Ovdje sad nije ključan kvantitet, ovo su podaci koji odražavaju kvalitet” – upozorava Pašalić.

Demografska slika RS na kraju 2016 godine i dalje je u recesiji. Razlozi su brojni.

“Smanjeno je rađanje, vrlo je izraženo iseljavanje i samim tim imamo znatno ostarjelu populaciju” – pojašnjava predsjednik Savjeta za demografsku politiku Republike Srpske i ukazuje da je neophodno preduzeti mjere kao što su materijalna davanja za majku i tek rođeno dijete, što je, podvlači on, ključno.

Pašalić, u tom smislu, veoma važnom mjerom smatra i populicionu edukaciju, da bi širok sloj stanovništva shvatio da ova zemlja može opstati samo na demografiji.

Sa ovakvim demografskim trendovima ne piše nam se dobro.

“Ovakav trend, koji ima cijela BiH, a Republika Srpska nešto izraženije, i dalje će ići ka smanjivanju broja stanovnika, smanjenom rađanju, povećanom starenju stanovništva. To će nam znatno ugroziti demografski okvir radne snage” –

crne su prognoze profesora Pašalića.

Prema demografskim analizama, do 2050. godine Srpska neće imati više od 800.000 stanovnika, ako ovakav trend bude nastavljen. Osim toga, zabrinjava i podatak da je BiH za posljednje 2-3 godine napustilo 63.000 ljudi.

Odavde se jedino ne bježi onima koji kreiraju budućnost, u kojoj će, izgleda, sve osim njihovog bogatstva, izumrijeti.

rtvbn/saff.ba


Pogledajte vijest na izvornom sajtu:

U Republici Srpskoj izumiru i cijele opštine


Sandžak PRESS pratite putem Facebook | Twitter | Android| iPhone

Stavovi iznešeni u ovom tekstu su autorovi i moguće je da isti ne predstavljaju stavove naše redakcije.
Komentari su vlastita mišljenja autora i redakcija zadržava pravo brisanja vulgarnih i uvredljivih komentara.

POVEZANI ČLANCI

11 KOMENTARI

  1. Pre par godina, putujući auto-putem prema Zagrebu kroz Slavoniju sa mojim rođakom, koji je kao vojno lice učestvovao u borbama u Dvoru na Uni onog 8. avgusta ‘95. i bio u blizini pokojnog generala M. N., te se među poslednjima povukao preko Une u ranu zoru 9. avgusta, povede se slučajno razgovor o “Oluji” i ja ga zapitam da li je 8. avgusta u Dvoru bilo arkanovaca da pomognu. On se blago nasmije pa reče otprilike ovo: “Bilo ih je, ali znaš gde? Tamo kod samoga mosta na Uni (znači ne u Dvoru u kome su se vodile borbe, nego u Matijevićima) i to su čekali dok smo mi prvi prešli iz Novog i odbacili Hrvate dalje od mosta. Mi smo produžili gore za Dvor i prema onom bregu, a oni su ostali dolje kod mosta, kobajagi da čuvaju položaj i prelaz, iako Hrvata tamo više nije bilo, jer su se povukli prema selu Hrtić i prema periferiji Dvora. Ne znam – veli – da li su ispalili dva ili tri metka tokom te borbe oko prelaza”. A kad ga upitah za Vojsku RS, on odgovori: “Tek oni nam nisu pružili nikakvu pomoć, nego su sa desne strane Une, iz vrbaka, samo posmatrali šta se događa na levoj strani reke. General (M.N.) je tražio da i oni pomognu, a njihovi oficiri odgovorili da ne smiju, jer će HV tući Novi u tom slučaju. I tako oni posmatrahu kroz dvoglede kako HV uz levu obalu Une ulazi u Dvor, pa kako se povlači istim pravcem suzbijena od Vojske Krajine, kako hrvatski tenk stoji i puca prema Dvoru kad smo mi opet preuzeli grad – ali ni prstom ne maknuše. Jedino što uradiše, minirali su most 9. avgusta ujutro, kad je i poslednji Krajišnik prešao u RS”. Pričao je Miloš D.: Mi prolazimo (izbjeglice) 7. avgusta kroz Prijedor, oni sede pred kafićem i kartaju se. – Poslije im je Vojska RSK predala sve naoružanje, ovo sam djelimice i sam vidio, ali sam 10. avgusta napustio Banja Luku i krenuo za Srbiju. Pištolje nisu uzeli, njih je na Rači oduzimao MUP Srbije, ali većina izbjeglica uspjela je da ih prenese (pokojni Dušan V. sakrio ga u propeler traktora).

  2. Tokom “Oluje” rukovodstvo RSK je najviše zapostavilo Kordun, ostavivši njegovo stanovništvo da se snalazi kako zna, iako je Kordun bio jedini dio RSK koji se nigdje nije graničio sa RS. Milana Martića sam vidio iz daljine u Banja Luci 10. avgusta 1995. sa pratnjom, valjda da ga čuva od sopstvenog naroda. On je tamo bio već 4. avgusta, a mi smo pristizali po četiri-pet dana kasnije; on se povukao bezbedno, a Kordunaši su tri dana išli kroz sito i rešeto. I danas se sećam kako smo uveče 6. avgusta prolazili kroz Glinu, koja je bila pod hrvatskom artiljerijskom vatrom, neke kuće su bile u plamenu, a tu veče je HV ušla u Glinu, nedugo nakon našeg prolaska, tako da su oni koji su išli iza nas, umjesto na Glinu, išli preko Crnog Potoka i Obljaja, seoskim putevima. A i mi smo u Glini uz to još čekali dok su naši najprije izvlačili tenkove i topove iz grada, dok hrvatske granate padaju. Neki govore i da su avioni bombardovali Glinu, ali ono vreme koliko smo mi bili tamo, nisu. Ili ja u onoj buci i eksplozijama nisam čuo. To je bio opšti haos, krenemo napred – stoj! – naš tenk iz sporedne ulice ide i ima “prednost”. Jedno desetak vojnih kamiona vukući topove otišlo je ispred nas. Narod čeka. To se ponovilo dva dana kasnije i pred mostom preko Une na ulazu u RS. Cijela kolona tenkova prva ide preko mosta, pa topovi i kamioni, već je skoro mrak, sipi kišica da uveća žalost, pored mosta leži poginuli hrvatski vojnik… A jedno 500 m levo padaju hrvatske granate, hrvatski tenk gađa most, ali ne može da dobaci do njega. Naši odgovaraju na vatru jednim tenkom, i taj je jedini ostao da čuva prelaz. Jednom reči katastrofa. A Martić u Banja Luci već četiri dana…

  4. 7. avgusta 1995. prije sela Žirovac na Baniji vojnici 5. korpusa su napali na srpsku izbjegličku kolonu. Počela je pucnjava na sve strane. Sećam se da su muslimanski vojnici iskakali iz jednog kukuruzišta, pucali, vikali i jurišali prema cesti. Naši ih dočekaju vatrom, oni se povuku, ali zamalo eto ih opet. Sunce prži, ali i bez sunca gore i nebo i zemlja od silne pucnjave. Najednom počeše da se polako privlače jedni, a drugi ih pokrivaju vatrom iz onog kukuruzišta. Mi djeca i žene smo se zaklonili iza ceste, a naši naoružani vojnici pucaju na njih. Muslimani su uspjeli da odseku jedan deo kolone, jedno 500 m gore više nas, i tu su se dogodili i zločini nad srpskim civilima. Ubili su bračni par Filipa i Milku M., koje sam poznavao iz viđenja, oboje su imali preko 80 godina. Ovo je, sakrivena u obližnjem gaju, posmatrala Ana P. Starog Vasu O. jedan je muslimanski vojnik hteo da skine sa traktora, a kad je ovaj to odbio, pucao je u njega. Tu je ubijen i neki Šalčina (znao sam ga po tom nadimku, ime mu ne znam). Nada M. kaže da se Ljuban S. tu sam ubio iz pištolja da ga ne uhvate, i to pred očima svoje majke i još jedne žene koje su, sakrivene kod neke crvene jaruge, to posmatrale. Ljuban je bio skoro gluh mladić, vojsku nije služio. Kad su se muslimanski vojnici udaljili, majka i ta žena su ga prekrile nekom plahtom, i tu je i ostao. Ne znam koliko dugo je trajala pucnjava, meni se činilo vječnost, tek, naišao je jedan naš tenk i počeo odozgo da puca u ono kukuruzište, pa su se muslimanski vojnici povukli. Mogli smo da nastavimo dalje, a predg hrvatski avion, ali nije dejstvovao, barem ne po ovom dijelu kolone. Ali zato nas je gađala hrvatska artiljerija s leve strane, dok su sa desne malo-malo pa navaljivali muslimanski vojnici, i tek uveče 7. avgusta smo stigli u jedno selo nadomak Dvora i tu smo stali, zašto, niko nije objasnio. Noć se spustila, napred je bilo sve mirno, od smera Žirovca prestala je bila pucnjava. Milić i Pero iziđoše iz “mercedesa” da vide o čemu se radi, one dve devojke i dečko zaspaše u autu, savladani umorom, i ja htedoh da zaspim, ali mi san ne dođe, pa izađoh iz kola ne bih li u onoj masi spazio koga poznata i pitao za moje, za koje još od Vilina Križa ništa nisam znao.

  10. Ovaj Pasalic masno laze
    Entititet rs ni dan danas nema 800.000 srba.
    srbi su na poslednjem popisu 2013 sami sebe brojali.Dodik je popisao cak i srbe koji po deset ili vise godina zive po srbiji i napuhavao cifre koliko god je mogao i opet je jedva namakao Milion i sto hiljada stanovnika ukupno.
    Ako od te cifre maknemo 19 % stanovnika tzv rs koji nisu srbi kao i one srbe koji zive srbiji to znaci da srba ima najvise 750.000. ili oko 24%.
    Prije agresije na Bosnu tj pocetkom 90tih svi mediji po srbiji su lagali kako eto u Bosni ima 2 miliona srba-iako su svi dobro znali da ni tada nije bilo milion srba u Bosni

OSTAVITI ODGOVOR

Molimo unesite komentar!
Ovdje unesite svoje ime

Ova web stranica koristi Akismet za zaštitu protiv spama. Saznajte kako se obrađuju podaci komentara.