MUP Srbije na granici ispitivao sandžačke Bošnjake koji su bili u Srebrenici

80
100

dzenaza-potocari-vh-11072015-28

Sandžak – Nakon incidenta s premijerom Srbije Aleksandrom Vučićem u Potočarima i njegove izjave po povratku u Beograd da su incident započele navijačke grupe iz te zemlje iz čega se može zaključiti da aludira na posjetioce Memorijalnog centra iz Sandžaka, MUP Srbije je odmah po dolasku autobusa na granicu između BiH i susjedne zemlje počeo provjeru nad sandžačkim Bošnjacima koji su se vraćali sa dženaze.

Autobusi u kojima su posjetioci organizirano putovali u Srebrenicu su zadržavani na graničnom prijelazu Bajina Bašta, putnicima su na duži period izuzeti lični dokumenti, vršeni su pretresi. Potom su pod pratnjom policije sprovođeni u svoja mjesta stanovanja, tačnije direktno pred policijske stanice u Prijepolju, Priboju i drugim mjestima.

U Potočare je iz susjedne Srbije stiglo desetak autobusa na obilježavanje 20. godišnjice genocida, a u jednom od njih je bila i Muniba Čičić sa maloljetnom kćerkom.

– Došli smo na bosansku granicu, pokazali lične karte i pasoše, obavili sve za nekoliko minuta, ali po dolasku do granične policije Srbije nastali su problemi. Pred granicom je stajala kolona autobusa i auta. Policajac je ušao u naš autobus, rekao je vozaču da  parkira sa strane. U početku nismo znali šta se dešava, pokupili su sve lične karte i dokumentaciju. Ja sam imala svoj režim posjete Potočarima, nisam ni imala informaciju šta se dogodilo s Vučićem u tom momentu. Izašli smo iz autobusa, vidjela sam da je čovjek u civilu, pretpostavljam inspektor, prilazio putnicima i ispitivao, a oni su ne nešto pravdali. Nakon toga je policija počela utjerivati ljude u autobus vrlo bahato i neprimjereno – obisuje Čičić događaje na granici u razgovoru za Faktor.ba.

Kaže kako su se ljudi osjećali vrlo nelagodno i zbunjeno, jer nisu znali zbog čega ih se tako tretira i šta su skrivili. Potom im je rečeno da će čekati dok se pregledaju svi pristigli autobusi.

(Faktor)

 


Sandžak PRESS pratite putem Facebook | Twitter | Android| iPhone

Stavovi iznešeni u ovom tekstu su autorovi i moguće je da isti ne predstavljaju stavove naše redakcije.
Komentari su vlastita mišljenja autora i redakcija zadržava pravo brisanja vulgarnih i uvredljivih komentara.

POVEZANI ČLANCI

80 KOMENTARI

  3. SAMO TI SANJAJ -ZIVOINE -JA NE MRZIM .HVALA BOGU NITI SAM MRZEO ,SAMO TVOJA ISTORIJA SE NE SLAZE SA EVROPSKOM .JA TO I RAZUMEM TI SI UCIO ISTORIJU UZ GUSLE ,SAMO TI GUDI I GUSLAJ .OD BOLA SE PRVO PATI A POSLE UMIRE JADO MOJ……

  4. Sta si ispitivo ?
    Ko nije bio na saudijskom sajtu tog dana – hapsis.
    Previse su glupi da angazuju druge na sajtu u njihovo ime .
    Hapsi bagru

    • kkkmmeeee hapsice Bog vas i glavacke u vatru 4 ever kafiri prljavi,da Bog da vam se vratilo u vasim kucama i na vasu djecu amin PROKELTI NEK STE

  5. Може ли неко од ватрених индоктринираних „Бошњачких“ коментатора или неко од аутора запаљивих текстова из СП да објасни шта ви уствари хоћете?
    Да ли хоћете аутономију регије коју називате Санџаком, а која се налази у две независне и суверене државе, или отцепљење и прикључење Босни? Како мислите или једну или другу варијанту да направите кад сте и на тој територији мањина? Шта бисте са око 50% Срба и Црногораца и око 15% Муслимана који не желе да буду Бошњаци?
    Чак и да вам се да територијална и културна аутономија „Санџака“ ви бисте били мањина у власти, па ми није јасно шта уствари желите.
    Да ли мислите да је и једна и друга варијанта уопште могућа јер сте натполовична већина у само пет општина (Нови Пазар, Тутин, Сјеница, Рожаје и Плав) од једанаест, а двотрећинска само у три (Нови Пазар, Тутин, Сјеница), док сте у осталих шест у мањини? Поред тога, у укупној националној структури сте заступљени са око 51%, а ако се томе дода чињеница да се 15% укупног живља исламске вероисповести изјаснило по националности као Муслимани (Срби или Црногорци), вас Бошњака је око 35%?!
    Зар мислите да вас око 35% на тој територији у две државе има било какво право на посебан територијални статус и које би државе толерисале овакве провокације које ви радите у име тих 35% становништва на територијама Србије и Црне Горе коју и званично настојите да прогласите Санџаком? Због чега мислите да имате право да константно провоцирате и вређате већински народ и државу у којој вас нико не дира и у којој живите са свим правима?!
    Ако било ко од вас на ова питања да разумне одговоре, ја ћу га подржати!!!

    • NEZNAM ZIVOJINE STA VAS TOLIKO IRITIRA -SANDZAK-autonomija postala BERLINSKIM KONGRESOM,U SASTAVU BOSNE BIO NEKOLIKO STOTINA GODINA,Vi koristite naziv raska oblast koje je izmisljeno nacrtanjem ilija garasanin. Dali regija dali sandzacka oblast ,dali sandzak sve jedno on je bio bice i uprkos vasim negiranjima ,dok god je bosnjaka bice sandzak na njega polazemo pravo koliko i vi na srbiju mi smo tu od pamtivjeka.Asto se tice procenata i procentualno smo brojniji u sandzaku,pogledaj poslednju statistiku nataliteta svaka sandzacka opstina u plusu .Ne zaboravi da samo u turskoj zivi preko tri ipo miliona bosnjaka aod toga dva miliona sandzaklija. KAKO ZASTO I ZBOG KOGA SU OTISLI MI ZNAMO KOLIKO I VI ,MI TO I PAMTIMO .-zato nemoj da se cudis mi smo tu bbili mi cemo biti aiostati tu .

      • Ти у свој мржњи без разума пуцаш и умиреш од бола. И Србија и Црна Гора су биле 500 година Турска, али, хвала Богу, више нису и сад су слободне, а то што ти називаш Санџаком је само тада постојало у облику државне управе који ти замишљаш, док у саставу Босне та територија никад није била, већ је то историјска територија држава Србије и Црне Горе и света земља Немањића утемељивача српске државности у Рашкој и тако ће и остати док Срби постоје, јер ни ти, као ни било ко од вас фанатика-Бошњака нема разумне одговоре на претходна питања. Па кад не можеш разумно и људски да одговориш, ћути и бићеш паметнији, а и мржња од које пуцаш ће мање да те боли.
        Угледај се на већину пештерских Муслимана који су дивни људи и које сматрам својом браћом, без обзира што нам се вроисповест, па и начини живљења, разликују. Ти очигледно по било чему не припадаш њима, осим по исламској вероисповести, а твој речник и наступ очигледно није у складу ни са исламом.
        Лепота овог света је управо у различитостима, а на униформности инсистирају само милитаристи и квазисламски фанатици.

      • UNHCR I ONU

        General Assembly

        Podsjećajući na svoj rezoluciju 2621 (XXV) od 12. listopada 1970 o programu djelovanja za punu provedbu Deklaracije o dodjeli neovisnosti kolonijalnim zemljama i narodima,

        1. Potvrđuje legitimnost borbe naroda pod kolonijalnom i stranac dominacije prepoznata kao pravo na pravo samoodređenja vratiti sebi da pravo na bilo koji način im stoje na raspolaganju;

        2. Prepoznaje pravo naroda pod kolonijalnom i stranac dominacije u legitimnom ostvarivanje prava na samoodređenje tražiti i dobiti sve vrste moralne i materijalne pomoći, u skladu s rezolucijama UN-a u duhu Povelje Ujedinjeni narodi;

        3. Poziva sve vlade da uskrati pravo na samoopredjeljenje naroda pod kolonijalnom i stranac dominacije da prepoznaju i promatrati to pravo u skladu s odgovarajućim međunarodnim instrumentima i principima i duhu Povelje;

        4. Smatra da stjecanje i zadržavanje teritorija u suprotnosti prava naroda na tom području na samoopredjeljenje je nedopustivo i bruto kršenje Povelje;

        5. Osuđuje one vlade koje niječu pravo na samoopredjeljenje naroda prepoznata kao pravo na to, pogotovo od naroda južne Afrike i Palestine;

        6. Zahtjevi komisija za ljudska prava na studij, na svojoj dvadeset sedmi sjednici, provedba rezolucijama Ujedinjenih naroda koje se odnose na prava naroda pod kolonijalnom i stranac dominacije na samoodređenje, i dostaviti svoje zaključke i preporuke Općoj skupštini , posredstvom Gospodarskog i socijalnog vijeća, u najkraćem mogućem roku.

        http://daccess-dds-ny.un.org/doc/RESOLUTION/GEN/NR0/348/86/IMG/NR034886.pdf?OpenElement

        Europska unija
        mora priznati da kolonijalne ere je gotova i neće se vratiti. To mora napustiti svoju imperijalističke politike i usvojiti post-kolonijalne odnose s ostatkom svijeta, bezuvjetno poštovati svoju suverenost i dostojanstvo. To znači odustajanje od međunarodne političkih procesa rasističke narode Trećeg svijeta kao mogućnosti odabrati svoj politički sustav odgovorno. To je vrijeme da se konačno sastati Rezoluciju 2621 XXV, 1970/10/12 Ujedinjeni narodi potvrđuje “neotuđivo pravo kolonijalnih naroda za borbu protiv svakako je potrebno protiv kolonijalnih sila koje potiskuju svoju želju za slobodom i neovisnost.

        AUTONOMIJU SANDZAK
        United Nations
        rezoluciju 2621 (XXV) 1970/10/12. Program djelovanja za punu provedbu deklaracije o davanju neovisnosti kolonijalnim zemljama i narodima.

        Ova rezolucije za autonomiju SANDZAKA

      • @macak
        Шта си хтео да кажеш са овим дукументима које не знаш ни да преведеш?
        Какве то везе има са Санџаком? Зашто онда и Срби не би имали право на самоопредељење на свим територијама бивше Југославије, па и на тим које ти називаш Санџак?
        И поново питање – и ако вам се да “држава Санџак”, шта ћете са око 50% Срба и Црногораца и око 15% Муслимана који неће да буду Бошњаци?

    • E pa to je ono zbog cega su frustrirani, oce nesto a vide i sami da ne mogu nista. Al posto kipe od mrznje moraju da laju neprestano i da se tako oslobadjaju.
      I ceo taj virtuelni Sandjak da im das dil a pripojis Bosni sta god, to bi bilo samo nerazvijeno slepo crevo jer je kraj siromasan, van puta, brcki i osim cuvanja ovci i goveda nista ne pruza.
      Al sve je to nemoguce jer ih je premalo-za sve osim za izazivanje problema kojima samo sami sebi mgu da naskode

      • he..he..lajete vi oljice,znamo vase obicaje gori ste od cigana,a virtuelna rijec moze samo u tvom slucaju da se upotrebi jer si virtuelno zensko ili u prevodu neka vrsta experimenta a moze se reci i genetski otpadak…a Sandzak vec polako poprima na globalu u cijelom svijetu kao regija postenih i radnih ljudi koji srbistan i pored pogubne poilitike unazad desetine godina nije uspijo da poljulja dostojanstvo naseg Bosnjaka ,znamo da ste vodili takvu politiku da unistite ekonomski totalno Sandzak ali ne uspeste u tome ,vec vam se bumerang vrati ka srbistanu pa danas cetvrtina srbistana jede iz kontejnera a mi hvala Allahu jok,nego kad nam dodjete vi odozdole iz srbistana jos vas najedemo cevapa i mantija ko izgladnela pascat,ali sto se udaljite pocnete lajat a dok ste ovde titrate nam,ali neka znamo mi sa takvom vrstom stoke…

    • Sandžak u okviru bosanskog elajeta

      Od petnaestog stoljeća, sve do Berlinskog kongresa (1878.) današnji Sandžak je djelovao u okviru Bosanskog elajeta. To vrijeme je označeno kao vrijeme sandžačkog preporoda u kojem su stvarali znameniti sandžački stvaraoci, koji danas predstavljaju nezaobilazne pisce, klasike ne samo u Bosni već i u Turskoj. Riječ o veoma značajnim autorima, koji su pored bosanskog pisali i na arapskom, turskom i persijskom. To su da potsjetim: Adem Hatem Akovali, Husein Podgoričanin, Jahija Taslidžili, Sulejman Tabaković, Sabit Užičanin, Šejh Muhamed Užičanin, Ahmet Gurbi Baba i drugi.
      Međutim, od 1711. god. počinju teški i krvavi sandžački procesi, prije svega genocidi nad Bošnjacima koji je tada demonstrirala Crna Gora i Srbija pomoću logistike iz Rusije. Prema izvorima iz crnogorske historije, a što potvrđuje i vladika Njegoš II tada je na Badnje veče ubijeno preko 1000 Bošnjaka samo što su muslimani.
      Zatim, dalji krvavi proces protiv Bošnjaka – nastavljen je u Sjenici, prije tačno 202 godine, tj 1809.g, kada su Karađorđevićeve jedinice iznenada napale grad Sjenicu i sprovele neviđen genocid nad Bošnjacima, gdje je ubijeno vise od 2000 nedužnih civila muškaraca, žena, staraca i djece. Tada su stradale čitave porodice: Šabanović, Ordagić, Ibrović, Prašović, Ljuca idr., dok je čivena Kladnička džamija najstarija u sjeničkom kraju, koja je sagrađena sredinom 17. stoljeća (čiji je neimar bio Juso Ibrović) potpuno uništena. Zamislite o ovoj tragediji bošnjačkog naroda u Novom Pazaru se otvorila pričatek nedavno. A koliko je takvih tragedija bilo u svakom od naših krajeva. Vođen je proces da Bošnjaci zaborave svoju historiju. To je bio metod da oni izgube identitet i budu što lakše asimilirani i prevedeni u drugi etnos.
      Svakako, aneksija BiH od strane Austrougarske monarhije je praktično odvojila Sandžak od Bosne i njegovu sudinu učinila neizvjesnijom i nezaštićenom pred naletima hajdučkih srpsko – crnogorskih grupa koje su imale rusku logistiku. U tom vremenu velikih nemira i buna koje su se kretale od Nikšića, Kolašina, Valjeva, Karanovca (današnjeg Kraljeva) i drugih mjesta, bio je evidentan i pokušaj Turske da pred novim europskim političkim diplomatskim naletima šestdesetih i sedamdesetih godina devetnaestog vijeka. Međutim, sukobi između Srba i Crnogoraca s jedne strane i Bošnjaka i Albanaca sa druge strane žestoko su se odvijali u Limskoj dolini, u tzv. oblasti Vasojevića. Tada se već osjećalo da se Turska vojska povlači iz mnogih krajeva. U takvim okolnostima Bošnjaci su ostajali sa Malo oružija i potpuno nezaštićeni. Ti procesi obračuna Vasojevića sa Bošnjacima su bili u vremenu 1860 – 1878. Još u tom vremenu, kako u svojoj knjizi “Vasojevići” (“Pobjeda”, Podgorica 1992.g.) piše akademik Miomir Dašić, te borbe su imale za cilj da Sandžak podijele između Crne Gore i Srbije, i to linijom komandovanja Limom od Plavskog jezera do Bijelog Polja i dalje preko Stožerna i Ljubišnje na gornji tok Drine. Prema ratnom planu, G. Polimlje (Vasojevići) predstavljao je proctor koji je trebalo samo braniti na Limu od Turskih upada. Glavni cilj te operacije je bio da se uništi Bihor, u kojem je živjelo većinom bošnjačko stanovništvo (vidi Dašićevu spomenutu knjigu str. 516 -517).
      Naglašavam, prije Berlinskog kongresa, od povijesnih sandžačkih gradova Kolašin je doživio krvavu tragediju 1858 – 1867, ostali gradovi koji su bili na povijesnoj granici Sandžaka, kao što su Podgorica, Spuž, Nikšić bili su (tada) bezbjedni.
      Ovdje želim ukazati na još jedan proces, tj. fenomen đurumlija, koji je oskudno istražen u bošnjačkoj historijografiji. Naime, Bošnjaci iz mnogih krajeva, a najvise iz Sandžaka, koji su organizirano i dobrovoljno pošli na razne strane ratišta Osmanske imperije, da bi zaštitile granice ove velike zemlje. Mnogi od tih đurumlija – boraca se nikada nisu vratili sa tog dalekog puta u zavičaj! S druge strane, oni malobrojni koji su se pod čudnim okolnostima vratili svojim porodicama imali su šta da ispričaju. Nažalost brojna njihova sjećanja su uništena nakon Berlinskog kongresa (1878) i okupacije Sandžaka (1912). Da samo ilustrujemo taj proces i fenomen đurumlija iz Bihora. Oni su se skupili na zbornom mjestu na poljani, svaki od njih je donio po jedan kamen, koji su ostavili na gomilu. To je bio pokazatelj koliko ih je otišlo u svijet. Adet je bio kada se budu vratili da svaki od povratnika – đurumlija uzme po jedan kamen! Gle čuda, gomila kamena još stoji gotovo nepromijenjena. Ona je kao takva velika ne samo sandžačka već i bošnjačka opomena. Berlinski kongres (1878) i autonomija Sandžaka

      Odlukama Berlinskog kongresa (13.jun – 13.jul 1878.) između ostalog, Turska i velike sile Bizmarkom na čelu, da plavsko – gusinjska oblast pripadne novo formiranoj državici Crnoj Gori čiju teritoriju je ovaj međunarodni skup proširio tri puta. Takvoj odluci plavski i gusinjski Bošnjaci i Albanci se nisu povinovali. Žestoko su odgovorili međunarodnim diplomatama i nisu dozvolili nikakve ustupke. U tom vremenu, Turska je propadala tamo gdje joj je glava, a njen “rep” čuvali su hrabri i odvažni Plavljani i Gusinjani tj. Bošnjaci i Albanci, koji su se samo organizirali, prilikom napada čitave karadačke (crnogorske) vojske na čelu sa vojvodom Markom Miljanovim a po odlukama i strategiji knjaza Nikole I Petrovića. Tu vojsku plavska odbrana je sačekala u selu Nokšiću, između Murine i Plava.
      Nokšićki boj (3. i 4. novembar 1879.). Ovaj događaj se prešutkuje u crnogorskoj historijografiji ali zbog njega i dan danas ispaštaju Bošnjaci i drugi građani ovog kraja, jer im je profašistička vlast Miloševićevog pulen Mila Đukanovića uništila i prodala sve institucije i fabrike, a građane iselila po čitavom svijetu, tako da ih danas ima tri puta ima više u New Yorku nego u Plavu i Gusinju.
      Plavska republika (1878-1912) – Zbog Plava i Gusinja i njihove nezavisnosti koja je trajala pune 33 godine, kao što je poznato Turska je ustupila Bar i Ulcinj, uz dva tovara zlata, Crnoj Gori da bi se sačuvala plavsko – gusinjska oblast.

      center>Početak iseljavanja Bošnjaka
      Prvi talas iseljavanja Bošnjaka, poznat kao muhadžerluk, dogodio se nakon Berlinskog kongresa u Bosni, te iz Sandžaka, Crne Gore i Srbije gdje su živjeli kao autohton narod Bošnjaci. Oni koji su se iseljavali ostavljali su pisane tragove, da nisu mogli da podnesu nepravdu, ubijanja najbližih, otimanja imovine i neljudske propise. Na taj način, muhadžeri su postali veliki fenomen bošnjačke literature.

      III dio: Okupacija Sandžaka

      Neligitimna podjela Sandžaka 1912.

      Dalji politički procesi se odvijaju okupacijom Sandžaka kako u njegovom Sjevernom, tako i u njegovom Južnom dijelu. Okupacija je posebno pogodila dva najtvrđa jezgra Sandžaka, gradove Novi Pazar, Plav i Gusinje, koji su bili napadnuti sa više strana u isto vrijeme 1912. god. Nakon toga okupatorski pogrom je pogodio Berane, Bijelo Polje, Pljevlja, Prijepolje i druga mjesta Sandžaka. Srpsko – crnogorski okupator uz podršku velike sile Rusije, koja se svetila Turskoj na svakom koraku, udarili su na goloruki bošnjački narod, koji je vjekovima njegova dobre odnose sa pravoslavcima, o čemu svjedoče poslanice Šejh Muhameda Užičanina i drugih pisaca koje se i dan danas citiraju od strane srpskih publicista humanističke provenijencije. Došlo je do nelegitimne podjele Sandžaka, sve u cilju da se istrijebi bošnjački narod i njihova autohtona tradicija i kultura.
      Neligitimna podjela Sandžaka je izvršena nakon 15. oktobra 1912. kada su Srbija i Crna Gora, suprotno međunarodnom pravo zapaženo proširili svoje teritorije na račun Sandžaka. To je bio najveći udarac za ovu autonomnu jedinicu koja je figurirala više vjekova u okviru Osmanlijskog carstva, zahvaljujući svojoj multietničnim i multikonfesionalnim činjenicama.
      Refleksi događaja 1912. i 1913.g. i ratna strategija okupacije Sandžaka od strane Crne Gore i Srbije su bili osnov za uništenje Sandžaka, a vrhunac cinizma i takve nelegitimnosti primjenila je i međunarodna zajednica u novije vrijeme, prihvativši rezultate montiranog, kupljenog i nedemokratski sprovedenog referenduma u Crnoj Gori. Nažalost, bilo je takvo stanje koje govori da su mnogi tada zaboravili Sandžak, da je taj referendum bio uperen isključivo protiv Sandžaka, jer su Srbija i Crna Gora, ne samo Ustavom iz 1992., već i ranije Ustavom SFRJ iz 1974. bile suverene republike unutar jugoslovenske zajednice, čak i tadašnje pokrajine Vojvodina i Kosovo su imale izvjesan suverenitet. A taj referendum je imao istu retoriku i strategiju kao i događaji okupacije sandžaka 1912.g. Upravo zato što je došlo buđenje Sandžaka početkom 90 – tih godina prošlog stoljeća, pa je taj plebiscit uz pomoć međunarodne zajednice trebao pomoći da mafija u Crnoj Gori napravi svoju privatnu državu, a istovremeno da upotrijebi i bošnjačke predstavnike (koji nisu imali mozga), da potpuno dotuku ideju povrata Sandžaka. Zacijelo, Napoleonova poslovica može ovdje biti kao neko olakšanje, da su navodno svi generali poslije bitke pametni! S uvjerenjem intelektualne i moralne odgovornosti, kao predstavnik Bloka za jedinstveni Sandžak, bio sam u prilici sa svojim kolegama da upoznam bošnjačku i bosansku javnost u Bosni. Ovom prilikom iznijeću jednu činjenicu VKBI – (Vijeće kongresa bošnjačkih intelektualaca). Tada su nam najodgovorniji pojedinci rekli: “Neka ste nam vala i vi došli, a bili su i ovi drugi”! No comment! Jasno za mnoge Bošnjake te 2006.g, koji nikada nisu shvatili sudbinu Bošnjaka 1912.g, bilo je mnogo važnije kako podržati zločinstvo i mafijaštvo Miloševićevog pulena Mila Đukanovića, nego se brinuti za nekakav Sandžak i Bošnjake u njemu, kao da su Sandžak i Bošnjaci pali sa marsa. Žalosno je da su bošnjačke institucije u Bosni i njeni pseudo mediji podržali kriminalne junake o kojima je otvoreno pisali poznati svjetski mediji
      Ali ostavimo tu priču za duge, ovdje želimo podvući zašto je Bosna i Hercegoivina zaboravila svoje muhadžere u Crnoj Gori, koji su 1992. godine nakon okupacije BiH tražili slamku spasa na Crnogorskom primoriju. Zatim maja mjeseca 1992. Đukanović je preko 200 muhadžera preko svoje policije uputio kao veliku hediju Karadžiću na klanje. Podsjećam da zbog tog krvavog procesa klanja nedužnih muhadžira niko u Crnoj Gori nije odgovarao! A paradoks da bude veći Đukanovićevi mislimani iz tzv. prorežimskih institucija dodijelili su medalje i druga priznanja, nažalost i sa imenom Rifata Burdžovića, onim koji su hapsili muhadžere.
      Nevjerovatno ali istinito Đukanović umjesto da za komandnu odgovornost odgovara za ratni zločin njega su Internacionalna liga humanista i Bošnjački institut iz Sarajeva nagradili. Prvi sa nagradom za uspješno sprovedeni referendum, a drugu sa poveljom počasnog člana.
      Sa ovim informacijama je upoznata javnost, zato pozivam i istraživače genocida nad Bošnjacima, s obzirom da postoje znanstveni instituti za ovu problematiku kako u Sarajevu tako i u Novom Pazaru, da ovim pitanjima posvete dužnu znanstvenu pažnju.

      IV dio:

      Iseljavanja Bošnjaka između dva svjetska rata i Sjenička rezolucija 1917.

      Nakon okupacije Sandžaka dolazi do dugog talasa iseljavanja Bošnjaka koje ide u dva pravca prema Turskoj. Prvi pravac je išao kopnom, dugim karavanima preko Kosova, Makedonije i Bugarske, gdje su mnogi na putu opljačkani i stradali. Drugi pravac je išao brodovima od Bara i Ulcinja Jandranskim, Sredozemnim i Egejskim morem do Turske, gdje i danas postoje brojna naselja gdje se govori tečno i lijepo konzerviranim iz onog vakta bosanskim jezikom.

      Genocid nad Bošnjacima u Šahovićima 10. i 11. novembra 1924. – Taj zločin se desio za vrijeme bajramskih blagdana. Režiran je nakon drugih priprema, ali kao ključni povod su uzeli ubistvo Boška Boškovića, načelnika kolašinske policije, koje su prema svjedočenju Đilasevog oca, režirale crnogorske vlasti, samo da bi imale povod na pretres bošnjačkih kuća, razoružavanje, otmicu i silovanja, a zatim su izvšili zločin genocida gdje su za dva dana ubili preko 2500 nedužnih Bošnjaka. O zločinu su tada izvještavale novine beogradska “Politika” i sarajevska “Sloboda”.
      Dalji pokolj Bošnjaka u bijelopoljskom kraju spriječio je predsjednik Vlade Nikola Pašić, nakon obraćanja intelektualaca i bogataša, koji su mu donijeli zlato za otkup slobode. O tim procesima postoje pisani dokumenti. Ovom mjestu nakon Drugog svjetskog rata crnogorske vlasti su promijenili ime u Tomaševo.

      Drugi veliki talas iseljavanja Bošnjaka. – Ovaj proces je istraživan od strane bošnjačkih znanstvenika, ali nikad te velike kolone nisu opisane i registrovane. Imovina muhadžera je ostala nezaštićena, a oni koji su uspjeli da prodaju dio imovine pravoslavnim komšijama, nakon probijenih rokova, potražnjom sredstava od strane prodavca, kupci su odgovarali uobičajeno: ”Biće, biće komšija još nisam prodao jajca!”

      Pojava komitskog pokreta u Sandžaku. Tragedija i zločini nad Bošnjacima u Šahovićima i drugim mjestima Sandžaka bila je povod da se formiraju komitske grupe za zaštitu Bošnjaka sa Jusufom Mehonjićem na čelu.
      Posebno kršenje ljudskih prava nad Bošnjacima je bilo izraženo za vrijeme sedmo – januarske diktature, kada je ovaj narod imao status ispod svakog nivoa. Tada je režim kraljevine SHS vršio žestoke procese zaplašivanja, protjerivanja i ubijanja značajnih Bošnjaka i konfiskovanja njihove imovine.
      U takvim uvjetima nedoličnim za ljudski rod Bošnjaci su se i dalje iseljavali. U takvim okolnostima bošnjačka elita Sandžaka je tražila izlaz iz takve nedolične situacije. Takvo stanje je prezentirano na čuvenoj Sjeničkoj koferenciji 1917.g.

      Sjenička koferencija. – Sjenička koferencija istaknutih bošnjačkih prvaka Sandžaka održana je avgusta mjeseca 1917. god, uz prisustvo 200 delegata iz svih sandžačkih općina (a bilo ih je tri puta više nego danas), i trajala je heftu dana. Na ovom velikom skupu prvaka pretresena su brojna pitanja i donijeti značajni dokumenti. Najznačajniji dokument, po kojem je upamćena ova konferencija jeste “Sjenička rezolucija”. Tekst ove rezolucije prema svjedočenju istaknutih suvremenika ovog događaja jezgrovitim političkim i znanstvenim jezikom, što upućuje na činjenicu o intelektualnom profilu tadašnje bošnjačke gospode Sandžaka, koja je odlučivala o daljoj sudbini bošnjačkog naroda, pred stvaranje nove jugoslovenske zajednice, kraljevine SHS.
      Bez obzira što je ovaj skup održan ui strogoj tajnosti i za vrijeme trajanja Prvog svjetskog rata, upravo zbog podaničke svijesti pojedinaca, koja se nažalost održala i do današnjih dana. Tadašnje ratne vlasti pa sve do 1929.g. su proganjale sudionike ove Konferencije. Mnogi sudionici su se čvrsto držali i pod uticajem žestokih mučenja su podlegli tako da su brojne stavove i principe ove Konferencije odnijeli sa sobom u mezare.
      Međutim, Sjenička rezolucija živi u sjećanju tog velikog skupa i sam se ponosim što sam unuk jednog od učesnika ovog povijesnog događaja. U tom smislu posjetio bih na jednu islamsku poslovicu, čija poruka ima dalekosežno značenje: “Kad umre stariji čovjek, a ne ostavi trag napisanog sjećanja, isto je kao da se zapali biblioteka”. Zacijelo, takvu sudbinu imala je i imaće Sjenička rezolucija. Vrijeme je da ovom povijesnom dokumentu i njegovim ključnim sadržajima, kao sljedbenici tih ideja, obratimo dužnu pažnju prema stavu Sjeničke konferencije i Rezolucije, koja govori o autonomije Sandžaka, koja je ukinuta i uništena 1912.g, a to bi bio put – da je Sandžak nedjeljiv i vječan.

      V dio:
      Komunistička zavjera ratne autonomije Sandžaka

      Ovo pitanje je najviše poznato povjesničarima i demokratskoj javnosti EX Jugoslavije. O tome svjedoči činjenica, da je narodni heroj i publicista Mišo Pavićević još u toku NOR-a pisao između ostalog: “… Sandžak je u našoj Narodno-oslobodilačkoj borbi zauzeo časno mjesto. On je među prvima ispalio pušku na okupatora i u toku ove tri godine dao znatan doprinos stvari narodnog oslobođenja, doprinos u krvi i životima svojih najčestitijih sinova, u stradanju i patnjama svog naroda. Sandžak je i jezgro Narodno-oslobodilačke vojske dao cvijet svoje omladine, ponos našeg kraja – Treću sandžačku brigade… Zahvaljujući nenarodnim režimima beogradske gospode i špekulantskoj politici sandžačkih šićardžija, Sandžak je ostao ne samo pastorče, već je postao pojam zaostalosti neznanja i nazadnosti. On je u Jugoslaviji (Kraljevini) dobio samo drugo ime Jugoslovenski Sibir – koje su mu dali oni isti koji su ga i učinili Sibirom. Zapostavljenost Sandžaka kao sredine, neravnopravnost muslimana kao grupe, bijeda i zaostalost i Srba i Bošnjaka je žalosna stvarnost Sandžaka. Stoga je narod Sandžaka pozdravio odluke Drugog AVNOJ-a o federativnom uređenju Jugoslavije, jer je životno zainteresovan za pobjedu države koja se stvara, za ravnopravnost, slogu i socijalnu pravednost. Takva država koja će osigurati sretnu budućnost svim svojim narodima, osiguraće slobodan razvoj i ljepši zivot. Narodno-oslobodilačka borba, tri godine okupacije i izdaje obogatili su narod Sandžaka novim iskustvom, skoro plaćeni ali dragocjenim: nema budućnosti Sandžaka bez sloge i ravnopravnosti Srba i Bošnjaka, i drugih. Na putu ka boljoj budućnosti Sandžak je učinio veliki korak, veliki u odnosu na njegovu prošlost, a naročito na njegovu današnju stvarnost i uslove. Narod Sandžaka jasno je pokazao da ne želi i neće da mu slobodu drugi poklanjaju, jer je poslije svog gorkog iskustva svjestan da to nebi bila ona sloboda koju on želi. Sloda Sandžaka izrasta iz njegove borbe, iz krvi i života njegove djece. Ona će biti potpuna i nikoga neće moći prekoriti. Još manje ćemu je moći iz ruku otrgnuti. O položaju Sandžaka i demokratskoj federativnoj Jugoslaviji donijeće odluku sam narod Sandžaka, preko svojih slobodno izabranih predstavnika, sutra, kad zemlja bude slobodna…” (vidi: “Glas Sandžaka” br. 2 i 3, Prijepolje 1943.)

      Ova Pavićevićeva misao, koja je nastala prije skoro sedam decenija, kao da proizilazi iz naših misli, iz želja građana Sandžaka koji su se o tome izjasnili na Referendumu o autonomiji Sandžaka od 25. – 27. oktobra 1991.g. međutim, da paradoks bude veći sandžački procesi su se zakuhali velikom žestinom, nakon osnivanja ZAVNO Sandžaka 20. oktobra 1943. u Pljevljima, kada je proglašena (ratna) Republika Sandžak, kao ravnopravna zajednica svih njenih građana. Zahvaljujući toj odluci veliki broj Bošnjaka, a zatim Srba, Crnogoraca i Albanaca je prišao NOR-u i velikom pokretu za oslobođenju jugoslovenske zajednice od fašizma i domaćih kolaborista. Apsurdnu situaciju i atak na kompletan Sandžak tada je stvorio Vrhovni stab NOR-a sa sjedištem u Beogradu, sa jasnom strategijom prebacivanja sandžačke velike brigade na teren Bosne, sa očiglednim ciljem da uništi sandžačku ne samo intelektualnu već i vojnu elitu, i da omogući prodor u Bihor, gdje su do temelja uništili preko 30 sela i poklali i za drveće prikovali više hiljada Bošnjaka, s druge strane. Da paradoks bude veći, ujedno sa utemeljenjem ratne Republike Sandžak došla je i režirana likvidacija sandžačkih heroja Rifata Burdžovića, Volođe Kneževića i Tomaša Žižića, neposredno pred prvo zasjedanje AVNOJ-a, čime je bio i postavljen najveći kamen spoticanja za budućnost Sandžaka koji će nažalost doći neposredno pred oslobođenja Jugoslavije od Hitlera i njegovih pomagača, a što je i sam Pavićević ukazivao na djelovanje beogradskih hizmećara, kao da je i anticipirao i naše današnje hizmećare beogradske i podgoričke politike, koji će zadati smrtni udarac Sandžaku – ukidanjem Autonomije Sandžaka 29. marta 1945. u Novom Pazaru, što je bio čin i proces bez presedana. Podsjećam, tadašnji predsjednik ZAVNO Sanžaka akademik Sreten Vukosavljević, inače Prijepoljac i profesor Pravnog fakulteta Univerziteta u Beogradu, nikada nije potpisao taj sramni i bezočni dokument Staljinovih i Brozovih komunista. Zatim, potpredsjednik Prezidijuma AVNOJ-a Marko Vujačić, predratni senator, zapaženo se na tom skupu zalagao da Sandžak ostane jedinstven, a kada nije uspjela njegova ideja, onda je predlagao da se kompletan Sandžak dodijeli Crnoj Gori. Međutim, ZAVNO Sandžaka su preglasavanjem ukinuli autonomiju Sandžaka i podjelili ga na dva dijela tako da opštine u Južnom Sandžaku: Bijelo Polje, Pljevlja, Berane, Petnjica, Plav i Gusinje budu pod kontrolom, odnosno okupacijom Crne Gore, a Novi Pazar, Tutin, Sjenica, Prijepolje, Priboj i Nova Varoš, da budu pod okupacijom Srbije, kakvo je i danas sramno stanje, nakon 21. maja 2006.g. Vjerujemo, da ni četničke vojvode, koje su sprovodile Moljevićev ratni plan nebi odanije postupili kako su to učinili u Sandžaku srpski, crnogorski i bošnjački komunisti.
      Jasno, time su bili nagrađeni koljači Bošnjaka u Limskoj dolini 1943. i egzekutori Bošnjaka na Hadžetu s kraja 1944, i početkom 1945.g, kada su likvidirani bez ikakvog suđenja Aćif ef. Hadžiahmetović, Ahmet Daca i drugi. To su bile zasluge Bošnjaka koji su uložili sve svoje kapacitete za odbranu Sandžaka i Jugoslavije u Drugom svjetskom ratu. Ovi politički procesi nisu dovoljno istraženi u našoj i uopće post – jugoslovenoskoj historijografiji.

      VI dio:
      Stanje u Sandžaku od 1945. do 1990.

      U ovom relativno mirnijem vremenu došlo je do medijske blokade, tako da javnost uopće nije znala šta se sve događa u sandžačkim gradovima. Takvo stanje je i danas, o čemu svjedoči činjenica da beogradski i podgorički mediji nemaju izvještače iz mjesta Plav, Berane, Tutin, Sjenica idr.
      Montirani procesi, suđenja i hapšenja mladih muslimana u Sandžaku. – Odmah nakon završetka Drugog svjetskog rata prema Bošnjacima koji su bili povučeni, odmah im se izmišljala krivnja bez krivnje. Naime, foramirane su maleobrojne grupacije pod imenom “Mladi muslimani”, koje su tajno djelovale kao i u Bosni između dva rata i za vrijeme rata. Pripadnike ovih grupa su uglavnom prijavljivali oficijalni imami, koji su bili režimske sluge, jer članovi ove asocijacije nisu vjerovali oficijalnoj ulemi. Zbog tih svojih stavova mnogi su osuđeni višegodišnju i višedecenijsku tamnicu. Mnogi su i umirali zbog dugih i represivnih proces koja je režirala tadašnja vlast Srbije i Crne Gore.
      Uklanjanje i likvidacija značajnih Bošnjaka za vrijeme Rezolucije Informbiroa 1948. – 1956. Prosto je nevjerovatno da su tadašnji Muslimani bili privrženi bilo kakvoj ideji a posebno diktatoru Staljinu. Poseban slučaj i stradanja intelektualca, diplomate i komadanta grada Beograda Saliha Radončića, koji je i prije rata bio istaknuta ličnost a poslije rata ambasador Jugoslavije u Poljskoj. Uhapšen je i po hitnom postupku odveden na Goli otok samo zato što ga je neko oklevetao na ulici i prijavio policiji, da je navodno pogledao preko Prokletija, i time ugrozio Brozov sistem, podmećući mu povezanost sa Enver Hodžinom Albanijom. Koliko je još takvih primjera, za koje se ne zna, i u onom teškom vremenu procesa nije se smjelo znati. Ali ovaj sam slučaj uzeo kao paradigmu, ne samo iz zavičajnih već i uopće etičkih razloga.
      Treći talas iseljavanja Bošnjaka. – U okviru ovog egzodusa upmaćem je fenomen vasika (dugog čekanja viza za odlazak u Tursku), usljed žestokog terora Rankovićevog policijskog režima.
      U prilog tome svjedoči pismo revolucionara i profesora Univerziteta Hilmije Hasanagića (iz Priboja), koji je živio u Beogradu upućeno Dobrivoju Radosavljeviću 14. marta 1967.g. u kojem je istakao činjenice o iseljavanju Bošnjaka u Tursku. A reisu-l-ulema Jakup ef. Selimovski je nešto kasnije istakao, između ostalog i sljedeće: “… Poslije rata i revolucije došlo je do velikog iseljavanja muslimana iz Makedonije i sa Kosova. To nije bilo nikakvo dobrovoljno iseljavanje, jer ne znam tko bi se dobrovoljno iselio iz svoje zemlje, nego je to bila neka vrsta izgona u atmosferi euforije nacionalizma, ali i uskraćivanja osnovnih vjerskih prava i sloboda. Muslimani se iseljavaju iz Sandžaka sve do 1966. Kakav je odnos prema problematici, svjedoči i činjenica da još nema tačnih podataka koliko se ljudi iselilo. Smatra se da je iz Makedonije iseljeno 150000 muslimana, dok je iz Sandžaka iseljeno oko 200000 muslimana… (vidi “Danas god. IX, br. 420, Zagreb 6. ožujak 1990.)
      Prema mišljenu grupa istraživača kao i rezultatima oficijalnih popisa u Turskoj danas živi između 5 i 8 miliona Bošnjaka od čega više od jedne trećine su porijeklom iz Sandžaka.
      Plavska seljačka radnička revolucija u rano ljeto 1967. za ostvarivanje nacionalnih i vjerskih prava Bošnjaka. Nakon ovih mirnih demonstracija, organizirana su protesna okupljanja Bošnjaka u Cazinu, zapadnoj Bosni, gdje su otvoreno po prvi put Bošnjaci tražili svoja nacionalna prava
      Dalja presija na Bošnjake nastala je nakon donošenja Memoranduma (tajnog nacionalnog programa SANU 1986.) i Osme sjednice CK SKYU Srbije 1987., koji su najavili nove veliko srpske programe čiji je proizvod vojna okupacija Bosne, Hrvatske i Kosova, kao i razbijanje Sandžaka i postavljanje granica tamo gdje nikad nisu postojale.

      VII dio: Putevi razvoja Sandžaka u posljednjoj dekadi XX i prvoj dekadi XI stoljeća.

      Politički procesi 90-tih XX stoljeća

      Osnivanje Foruma za zaštitu individualnih i tradicionih prava Bošnjaka – Muslimana u Sarajevu krajem 1989., na čelu sa akademikom dr. Muhamedom Filipovićem predstavlja idejni putakaz i smjernica za osnivanje političkog pokreta SDA 1990.
      Dana 29. jula 1990. u Sandžaku se osniva stranka SDA, čiji će osnovni zadatak biti politička emancipacija Bošnjaka.
      Dana 11. maja 1991. u Novom Pazaru se osniva MNVS, kasnije će to biti BNV- Sandžaka čiji je zadatak bio pripremanje referenduma za autonomiju Sandžaka. Ova nacionalna institucija je izabrala predsjednika i mandatara Sandžačke vlade, koji su u tom vremenu i formirali jednu vladu u sjenci i javno se potpisivali i predstavljali u inostranstvu.
      Četvrti talas iseljavanja Bošnjaka (1992 – 1999). Za razliku od prijedhodna tri procesa muhadžirluka, koji su se odvijali prema Turskoj, ovaj talas, odnosono egzodus Bošnjaka krenuo je prema Zapadu, zemljama Zapadne Europe, Ameriku, Kanadu, Australiju, Novi Zeland i druge zemlje. Ujedno to je bila prilika da novi bošnjački muhadžeri, čiji broj je prelazio preko 100000 prema pisanju i istraživanju brojnih medija, oni su u javnost zapadnih zemalja prenosili istinu o ratu u Bosni i situaciji u Sandžaku.
      Nakon Prvog kongresa SDA (1. decembar 1991.) je donio odluku da revija “Sandžak” sa novom Redakcijom i Glavnim urednikom (dr. Šefket Krcić, op. ur.) nastavi svoju djelatnost u Novom Pazaru, gdje i sada u kontinuitetu izlazi kao kritičko glasilo koje prezentira javnosti političke procese u Sandžaku.
      Nakon agresije na BiH bošnjački intelektualci Sandžaka okupljeni oko institucija KDM “Preporod”, “Matice Bošnjaka” i “Udruženja pisaca Sandžaka” urgentno su sazvali prvu Bošnjačku konferenciju (do sada je održano dvanaest), i donijeli Rezoluciju koju su uputili Međunarodnoj zajednici i u njoj zatražili hitnu intervenciju i zaustavljanja rata u Bosni. Od tada su intezivirani politički procesi u Sandžaku, vršen progon stanovništva, hapšenja aktivista i intelektualaca.

      Otmice u Sjeverinu (1991) i Štrpcima (27.02.1992). otmice više desetina nedužnih Bošnjaka u Sjeverinu veoma kasno je procesuirano u pravosuđu Srbije. Taj proces je tek skorije završen a otmičari simbolično kažnjeni. Sličan je slučaj i za otmicu Bošnjaka iz voza 671 u Štrpcima, koji se kretao na relaciji Beograd – Bar, kad su zvjerski život izgubili 19 Bošnjaka i jedan Hrvat. Za taj zločin okružni sud u Bijelom Polju osudio je samo jednog zločinca (izvjesni Radisavljević), na svega 13 godina zatvora.

      Montirani sudsko – poilitički procesi. U vremenu od 1992. do 2000, tj. do pada Miloševićevog diktatorskog režima, pod velikom policijskom torturom i presijom odvijali su se organizirani i montirani sudsko – politički procesi protiv bošnjačkih aktivista. Taj proces veoma dugo trajao sa brojnim implikacijama po Sandžak.
      1. Montiran sudski proces u Novom Pazaru, protiv 25 članova SDA, od kojih su nekoliko njih usljed policijske torture preminuli, taj proces ni do današnjeg dana nije završen a optuženi su danas na ivici egzistencije, a njihovi tadašnji lideri sjede u udobnim ministarskim foteljama i na njih su u cjelosti kao na Sandžak zaboravili.
      2. Zabrana dva broja revije “Sandžak” zbog kritike Miloševićevog diktatorskog režima i posebno protiv glavnog urednika, potpisnika ovih redova (proces je vođen devet i pol godina, sve do pada tog režima), i na kraju osuđen na godinu uvjetno.
      3. Montirani sudski proces u Bijelom polju protiv 21 bošnjačka prvaka, člana SDA Crne Gore. Južni Sandžak na čelu sa tadašnjim čelnikom ove stranke, a današnjem profesorom prava na Internacionalnom Univerzitetu u Novom Pazaru (dr. Harun Hadžić op. ur.). Ovaj montirani proces pravno nije završen, ali su optuženi i osuđeni u ovom procesu amnestirani krajem 1996.g, nakon Koferencije u Daytonu od strane tadašnjeg predsjednika CG Momira Bulatovića.
      Nakon toga, slijedi Ugljaninov iznenadni povratak u Sandžak uz Miloševićevu blagoslov i obezbjeđenje od Beogradskog aerodroma do Novog Pazara, od kada počinje novi državni teror protiv Sandžaka uz pomoć prvog čovjeka Sandžaka.
      Apsurdna suđenja u Podgorici za zločine u Sandžaku i za deportacije. – Napokon da spomenem i ukažem kao činjenicu na apsurdna suđenja 2010. i 2011.g., za zločine nad Bošnjacima u Bukovici (Općina Pljevlja), i za deportacije Bošnjaka – muhadžera maja mjeseca 1992. O ovim događajima bosanska i uopće postjugoslovenaska javnost je više informirana.
      Sudovi Crne Gore su sve zločince oslobodili. Na taj način u Sandžaku su bili i ostali prilog pomoći Srbije i Crne Gore, Srbima u Bosni u ratu protiv Bošnjaka u ovoj međunarodno priznatoj zemlji.

      Fenomen zaokreta sandžačke politike

      Dalje, ovdje želim naglasiti niz činjenica koji govore o jednom posebnom pitanju, o kojem bošnjačka i uopće bosanska javnost nije dovoljno upoznata, a to je pitanje zaokreta sandžačke politike, koja je trasirana u prve četiri godine bošnjačkog pokreta. Naime, nakon hapšenja i sudskih procesa (1993.g.) i masovnih egzodusa, kada su SDA i BNVS javno demonstrirali program autonomije Sandžaka, donoseći značajan dokument “Memorandum o specijalnom statusu Sandžaka”, kao put rješavanja pitanja Sandžaka i statusa Bošnjaka u Srbiji i Crnoj Gori, na opće iznenađenje, protagonisti svega toga su svom nacionalnom i teritorijalnom program okrenuli leđa.
      U montiranim procesima, u gotovo svim sandžačkim gradovima proganjani su, zatvarani i osuđivani gotovo svi politički aktivisti izuzimajući prva tri lidera (S. Ugljanin, predsjednik; R. Ljajić, premijer; i A. Mahmutović, minister odbrane i bivši poslanik).
      Prema tome, kako su istakli neki mediji “procvetali” su beogradski vazali iz Sandžaka, oni, prva dvojica su se dobro udomili u srpskim ministarskim foteljama u Beogradu, a treći, se povukao u svoj zavičaj Sjenicu i posvetio vlastitoj privatnosti. Sve to jasno govori da su nacionalni interesi Bošnjaka iznevjereni od srtane prvaka. Kada su dobili, kao ministri brojne benificije idruge za sebe blagodati. Sličan je slučaj sa bošnjačkim ministrima i poslanicima u Crnoj Gori. Ono što im je zajedničko a to je, da se danas nalaze, daleko od Sandžaka i daleko od naroda koji ih je birao.
      Dakle, iz rečenog se može zaključiti da su sandžački prvaci sa početka 90-tih godina od maksimalističkih zahtjeva odustali i sveli ih na minimalističke, ali sa ciljem da razbiju sandžački pokret, preko institucija Srbije i Crne Gore, resornih ministarstava, da proizvode paralelne institucije sa jasnom namjerom ubijanja Sandžaka. Najveći udarac su osjetili Islamska zajednica u Srbiji, vakufi IZ Sandžaka, te novi saziv BNV-a, za koje je država proizvodila nove propise, a koji nisu važili, za druge nacionalne i vjerske zajednice u Srbiji.

      Pojava novih nacionalnih i znanstvenih institucija
      Oni značajni pojedinci i institucije koji su ostali vjerni idejama nacionalnim emancipacijama u Sandžaku osnovali su značajne kulturne i znanstvene institucije kao što su: BKZ – Bošnjačka kulturna zajednica, danas najmasovnija asocijacija u Sandžaku, Znanstveni institut za istrazivanje genocida i nedavno osnovana je kapa svih institucija BANU, tj. Bošnjačka akademija nauka i umjetnosti. Zacijelo ove institucije, nagovještavaju novo vrijeme, kako za Bošnjake tako i za sve građane Sandžaka. Zato se ova godina može smatrati inicijalnom pokretanja bošnjačke kulturne revolucije u Sandžaku i Bosni i Hercegovini, a znanstvenu, političku i duhovnu energiju ona crpi u ljudskim resursima Internacionalnog Univerziteta u Novom Pazaru.

      VIII dio:
      Zaključna razmatranja

      Danas se trebamo kao ozbiljni ljudi i istraživači pitati: koliko je Sandžak prisutan u svijesti ljudi. Ovo pitanje nije samo dnevno, historijsko – političko, već i moralno i filozofsko – povijesno pitanje. To je pitanje našeg vremena i identiteta i naše velike brige za opstanak u ovom kriznom vremenu. Mišljenja smo, da ovom pitanju Bosna, kao država, nedovoljno pridaje važnost. Zašto ovo kažem, zato što egzistencija Sandžaka je uvijet opstanka i ugleda Bosne i Hercegovine. Sjetimo se samo trenutka osnivanja SDA u Sarajevu 26. maja 1990.g. Ova stranka sve do 29. jula iste godine bila je u Bosni marginalna politička grupacija. Međutim, kada je u Sandžaku, tj. u Novom Pazaru, spomenutog 29. jula 1990. osnovana SDA Sandžaka, tek tada je došlo do izuzetnog nacionalnog buđenja svijesti Bošnjaka. Toga dana je bilo jasno svim ljudima, ne samo u Sandžaku već i u Bosni da će budići predsjednik Bosne i Hercegovine biti Alija Izedbegović. Ovaj znameniti Bošnjak, koji je više decenija robovao za ideje bošnjaštva i islama, zapamtite, nikad nije mogao doći do mjesta predsjednika RBiH da nije bilo sandžačkih Bošnjaka. I još nešto bliže, kako bi se lakše shvatili politički procesi u Sandžaku, bez pretenzije da se prijekorno shvati, bez sandžačke svijesti i sandžačke energije, zacijelo Bosna i Hercegovina ne bi bila odbranjena od agresora. Zato pozivam, ako nije tako, neka me neko otvoreno demantira.
      Jasno, utvrđivanje istine brojnih političkih i sudskih procesa, te genocide nad golorukim i miroljubivim bošnjačkim narodom, naše podsjećanje nema intenciju nacionalnog revanša, već samo čuvanja od zaborava istine o sudbini jednog naroda. Nažalost dvije zemlje (Srbija i Crna Gora) koje više od jednog stoljeća drže Sandžak u opsadnom stanju uporno u vremenu zacrtanog europskog puta odbacuju individualnu i kolektivnu krivicu, a istovremeno žale za najvećim zločincima ovog vremena. U svakom slučaju težnja Crne Gore i Srbije da zaštite zločince u Bukovici, za deportacije i drugo, oni otvoreno pred čitavim svijetom pokazaju da žele da stvore jednonacionalnu, jednopartijsku i jednokonfeksionalnu državu, gdje ne bi bilo mesto za pripadnike Bošnjaka islamske vjeroispovjesti. O tome svjedoči i nedavni istup ministra policije u Crnoj Gori izvjesnog Brajovića koji osporava Bošnjacima da svoju regiju nazovu povjesnim imenom Sandžak, kao i da se sprovedu europski princip decentralizacije i regionalizacije. Zatim, u Srbiji kako opozicija tako i pozicija, šaku kostiju neke žrtve od strane režima, javnosti prikazuju kao ostatke zločinca Draže Mihailovića najvećeg krvoloka i dušmanina bošnjačkog naroda. To znači, da oni žele državu bez Bošnjaka i bez Sandžaka. Ovu beogradsku i podgoričku prijetnju, Bošnjacima je samo ostalo tražiti pred međunarodnom zajednicom zaštitu i riješenje svog statusa na ovim prostorima, na kojima su autohton narod sa jasnim porijeklom i kulturom. To dokazuje da Bošnjaci nisu pali sa marsa nego da žele da žive kao i drugi narodi na ovim prostorima u skladu sa svim važećim normama.
      Prema tome, danas jedan Sandžak egzistira pod teškim uvjetima između Crne Gore i Srbije, a drugi Sandžak sa brojnom inteligencijom, akademskom svitom i moćnim privrednicima se nalazi u Bosni, zatim treći Sandžak najmasovniji se nalazi u Turskoj, a četvrti u Zapadnoj Europi i Americi. Ovo prikazivanje rasturanja Sandžaka. Nekoga bi trebalo da postakne na razmišljanje, da je došao vakat da pravi Sandžak ne može više živjeti u izolaciji, tj. na marginama srpsko-crnogorske ali i bosanske politike. Ove premise konačno bi trebali da shvate visoki predstavnici međunarodne zajednice, a ne da zatvaraju oči pred brojnim scenama ubijanja Sandžaka. Jer težak je put do sada Sandžak prošao.
      Završavajući ovo obraćanje, kojim smo samo otvorili dio pitanja za mogući razgovor želim da uputim ispred Matice Bošnjaka Sandžaka zahvalnost autorima, koji su napisali značajna i nezaobilazna djela o Sandžaku prije svega rahmetli književniku akademiku Ćamilu Sijariću, akademiku dr. Jašaru Redžepagiću, publicisti Rizu Ramiću, dr. Mehmedaliji Bojiću (autoru Historije Bosne i Bošnjaka), akademiku dr. Muhamedu Filipoviču, prof.dr. Rasimu Muminoviću, dr. Mustafi Memiću, prof.dr. Mustafi Imamoviću, publicist i povjesničaru Hakiji Avdiću, dr. Bajramu Redžepagiću, dr. Safetu Bandžoviću, akademiku Sretenu Vukosavljeviću, historičaru Edibu Hasanagiću, Andriji Jovićeviću, d.r Azemu Kožaru, akademiku dr. Zoranu Lakiću, književniku Zajimu Azemoviću, prof.dr. Dragoljubu Petroviću, publicist Radu Vukasovu, publicist Aliji Matoviću, profesorima sa Univerziteta u Harvardu dr. Milmanu Periju, Albertu Lordu, dr. Zlatanu Čolakoviću i mnogima drugim čija obnovljana izdanja djela bi mogla biti dragocjen prilog rasvjetljavanja sudbine Bošnjaka i bolje razumijevanje političkih procesa, historije, kulture, tradicije Sandžaka, kao i duhovnih veza sa Bosnom i Hercegovinom. U suprotnom ako nema razumijevanja za naše ideje povezivanja onda je Sandžak daleko, kako od Bosne tako i od bošnjačke dijaspore.
      Na kraju, da ovaj opći pregled ideja i činjenica političkih procesa završimo stihovima glasovitih sandžčkih poeta Iljaza Dobardžića i Avda Međedovića. Zapamtite:

      “ Nikada neću zaboraviti
      Sandžak taj krvavi
      Što caruje u zabludama
      Što nad njim se bolan krik
      Prolama .” (I. Dobardžić)

      Zatim:

      “Prva riječ, Bože nam pomogni;
      Evo druga, hoće ako Bog da…”

      • Кажи људски шта хоћеш? Хоћеш Османлијско царство?
        Ево цитат из текста који си налепио: “Bošnjaci iz mnogih krajeva, a najvise iz Sandžaka, koji su organizirano i dobrovoljno pošli na razne strane ratišta Osmanske imperije, da bi zaštitile granice ove velike zemlje. Mnogi od tih đurumlija – boraca se nikada nisu vratili sa tog dalekog puta u zavičaj!”
        И нека се нису вратили они који су ишли да бране границе Османлијске империје која је 500 година чинила зулуме над мојим народом.
        Ако опет покушате да се борите такве империје и њихове творевине, знајте да ћете, уместо братски и пријатељски пружене руке, наићи на сабљу и нећете се вратити са тог пута – па онда то назовите геноцидом

    • @Живојин
      Bosne I Bosnjaka je bilo prije nego li su Svabe u 19 vijeku izmislile srpsku naciju,Dakle bilo nas je prije vas i bice nas i posle vas.
      Svabe su 1878 u Berlinu napravile srbiju,zemlju koja nikad prije postojala nije samo zato da Rusi ne bi napravili Veliku Bugarsku ,koja je bila predvidjena Sanstefanskim mirom.Rijec srbin je Svapska skola falsifikovala tako sto je rijeci servus servoi sorab-otnik sebar la serve V=B kod Grka itd lazno prevela kao srbin umjesto kao SLUGA ROB

      • У недостатку разумних и људских одговора на претходна логична питања, твоји аргументи су најглупље могуће фалсификовање историје и увреде целог српског народа. Били смо 500 година раја и турски робови и слуге, али с Божјом помоћи и Божјом вољом ослободисмо се ропства оних тирана и зулумчара који основаше Санџаке и које ти и данас славиш у мржњи према сопственим коренима.
        Можеш ти лупетати и извртати историју, али старост српских светиња на територији коју ти називаш Санџаком све говори: Манастир Ђурђеви ступови је подигао велики жупан Стефан Немања 1171. године; Манастир Сопоћани, дом Свете Тројице, је подигао краљ Стефан Урош I (1243—1276), па Милешева, Градац, Студеница итд., а најстарија џамија је она у Углу из 1704. године. Дакле, ако лаже коза не лаже рог. И зато је то света српска земља Немањића и тако ће остати до последњег Србина, ма колико се то теби не свиђало.
        Нити историју, нити стварно стање да Срби одавно нису раја, слуге и робови, не можеш ничим променити, јер постоји држава Србија у којој и ти живиш са свим грађанским правима и слободама, а у немању разумних и људских одговора, вређаш већински народ и државу у којој имаш сву слободу и права, осим права да будеш ага или бег над „српском рајом“ од које и сам потичеш.
        Али, ово је 21. век, па сматрам да историјске чињенице од пре више векова не би смеле да буду разлог за мржњу и нетрпељивост међу људима различитих вероисповести. Мањинска права морају бити поштована, али исто тако и права већине и већинског народа, као и држава која та права гарантује. Локалне већинске заједнице имају права и на културне и друге облике аутономије, али чињенице говоре да ти не припадаш чак ни некој локалној већини на територијама двеју држава, од којих би хтео да рестаурираш турски Санџак. Дакле, одговор на питање, шта ти и теби слични уствари тражите и желите, нисам добио.
        А на твоје увреде да припадам „ропском“ народу, пожелећу ти све најлепше у месецу Рамазана и очување мира и слободе које и ти и ја имамо у нашој Србији.

      • rijec srbin je oznaka za stalez sluge a ne ime naroda..narodi su na pr Turci, Romi, Bugari, i Rumuni kojima ste nakalemili vase staro ime Vlah [Stocar] a srbi su upravo mjesavina svih tih naroda.Kako se lagalo i kako je Svapska skola na celu s bracom Grim pocetkom 19 stoljeca izmislila srpsku naciju?
        Na pr u knjizi od Konstantina Porfirogeneta o drzavnoj administraciji rijeci serVus trivalus su prevedene kao srbi umjesto kao porobljeni narodi iako sam Porfirogenet na str 193 lijepo kaze da pod tim pojmom podrazumjeva stalez tj sluge iliti grupu pokorenih naroda koji govora razlicitim jezicima i koji su kao robovi dovodjeni iz svih krajeva njegove ogromne imperije..Grci slovo V pisu kao B i citaju VETA pa je Grcki izgovor latinske rijeci serVus ili serVoi falsifikovan u serBoi i lazno procitan kao srbin umjesto kao sluga rob.
        Tekst u kome je pisalo da su Ljudevita Posavskog posle ubistva i bijega spasile odnosno sakrile sluge iz Dalmacije lazno je preveden kao srbi iz Dalmacije.
        Vuk KaraHadziu pocetkom 19 stoljeca po Svapskom nalogu pokusava da tek izmisljeno ime srbi uvali cijelom Zapadnom Balkanu idiotskim clankom -svi su srbi-
        Taj clanak i to taze izmisljeno ime ne prihvata NIKO osim genocidnog Vladike Njegosa.
        Njegos[inace potomak Albanca Keca Pontija] prhvata tek izmisljenu rijec srbin ali tek kao vjersku odrednicu i jasno razdvaja Crnogorce od srba..
        Na pr
        Matija Nenadovic-Vala se mi srbi narobovasmo-
        Njegos-Vala mi Crnogorci nijesmo-
        Njegos-Crnogorci ne ljube lance-
        Njegos- Crna Gora ne haje ni za Nemanje[Sv Sava i ostali Nimani-inace Albanci Katolici] ni za Murate ni za Bonaparte.-
        Prije Kosovske svadbe 1389 Bosnjak Tvrtko je bio kralj Bosne Hercegovine Dalmacije i Rascie [Ilirska staroalbanska rijec-danasnji Sandzak]
        Lazar je bio obicni knez sluga Madjarskog kralja Zigmunda iz Nandorfehervara[prevedno u Beograd u 16 vijeku]
        srbija u vrijeme Kosovske svadbe 1389 nije ni postojala pa nije ni mogla imati kralja.
        Nandorfehervar [BIJELI GRAD] je bio prestonica KATOLICKE DRZAVE koja je u historiji poznata kao MAGNA HUNGARIA odnosno velika Madjarska.
        Sulejman Velicanstveni pise da je Nandorfehervar [Beograd] osvojio 1526 od Madjara tj Madjarskog kralja Lajosa inace rodjenog Zemunca.
        Rijeci sebar i sebri u zakoniku Albanskog cara Dusana [Katolik kao i svi Nimani] lazno su prevedene kao srbin i srbi umjesto kao KMET i KMETOVI [ SLUGE] i to se da lako dokazati.
        Taj zakonik je pisan na Crkveno Slovenskom jeziku jer je to bio jedan od sluzbenih jezika u Dusanovoj Arbaniji Grckoj Bugarskoj itd

      • Раде Зорановићу, као што водиш има нас још увек преко 7 милиона Срба само у Србији и сигурно и више од тога ван граница садашње Србије, а вас Бошњака нема више од 130.000. Да ли мислиш да је нормално негирати постојање толиког броја Срба, а уз то тражити некакву аутономију Бошњака којих је на територији коју називаш Санџак мање од 35%. Е, видиш ми постојимо и ту смо и то је наша света земља Немањића док год постојимо. Вас не дирамо, будите шта год хоћете, али ми ћемо бити оно што јесмо – православни Срби у својој држави Србији коју ћемо бранити до последњег. Зато, прихватите братски пружену руку и престаните са провокацијама, јер ваша фанатична Бошњачка мањина прави штету и себи и поштеним пештерским Муслиманима којих је већина.

    • Srbija ce ostati bez Vojvodine i bez Sandzaka,to je istorijski proces i tu niko nista ne moze.Srbija ce biti Beogradski Pasaluk,sa pasom ili generalom na celu,koji ce,tada,cvrstom rukom okrenuti Srbiju u pracom pravcu,tamo gde je zastala,kada su Karadjordjevici dosli na vlast.

  6. Svi bi bi isli na Goli otok da je Stari ziv. Narod I politicari, lopovi kriminalci. Jednom sam bam reko da na zapad cepanje jugoslavije je bilo ocigledno pre 90 tih godina, ekonomski robovi ste sad svi. Bi te se u grudi ja ovo ti ono al sloboda je izgubljena.

  8. MUP-a Srbije je jedva cekao da se desi incident da bi pokazali ko su i sta su.Znamo mi i ko radi u toj ustanovi i kako su nastrojeni nad Bosnjacima ali dok Nemacka vodi glavnu rec na Balkanu Srbija je kao jagnje poslusna.Nikada Vucic nebi otisao u Potocare a posebno da oda postu poklanima i ubijenima u zlocinu koji su pocinili njegovi saborci”cetnici”gde su Nikolic promovisan na Palama u “cetnickog vojvodu”a te titule se nikada nije odrekao a Vucic je i sam oficir te paravojne organizacije i ispod revera mu je kokarda i SRS.Moze on da glumi mirotvorca koliko god zeli ali Bosnjaci vise nikada srbima nece verovati a ko god im veruje neka predje u njihovu veru.

  9. Ovo je inace odlicna vijest!

    Ilustracija srbijanske “ispruzene ruke”!

    Molim sve koji su prosli kroz torturu srbijanske policije, na cijem je celu covjek sa “povredjenim” usnama i “ispruzenom rukom” da nadju nacina da u medijima posvjedoce kako u praksi funkcionisu velikosrBske podvale, lazi i “posvecenost miru”.

    Napisah vam ja jos juce da su u lazi kratke noge i da ce nakon pocetne euforije i sami sumadinci uvidjeti do koje je mjere po ekonomski oporavak i prosperitet ovih prostora bila kobna odluka velikosrBskih udbaskih elemenata da prije dva dana izazovu skandal u Srebrenici!

    Ima Boga i Njemu hvala sto je istinski bosnjacko-srpski dijalog o pomirenju pomjeren za najmanje 20-30 godina!

    Pa kome prije dosadi!

  10. Dragan Lukač priznao da je MUP RS-a ilegalno, mimo znanja državne sigurnosne agencije, ubacio svoje pripadnike kao civile među posjetioce dženaze u Potočarima.
    Dakle, sprski policajci su bili na tajnom zadatku u Memorijalnom kompleksu. Sada pitamo ministra Lukača, da li su ti tajni policacji u civilu imali neku drugu misiju.
    Da li su oni imali zadatak provokatora, odnosno da li su učestvovali ili možda inicirali napad na Aleksandra Vučića.
    U atmosferi sa velikom tenzijom dovoljno je da neko prvi baci kamen da se zloupotrijebi, tj. nahuška masa na nasilje.
    Dragan Lukač je čovjek koji je spreman na takve akcije.
    On je obučen za specijalne ratove, bio je ratni i poratni komandant srpskih specijalaca, bio je i ostao najljući borac protiv Bosne i Hercegovine, na tom putu spreman je na sve, čak i život dati.
    Njegov šef Milorad Dodik je još gori slučaj.
    Ovaj napad je idealan poklon velikosrpskoj politici.
    Obično, iza sličnih događaja sa ovako korisnim ishodom organiziraju i sprovode tajne službe.
    Zato opravdano sumnjamo i pozivamo sigurnosne službe u Bosni i Hercgovini, naročito bošnjačke političare da pokrenu istragu o ulozi MUP-a RS u današnjem napadu na Aleksandra Vučića.
    Na snimku se jasno vidi da telohranitelj Aleksandra Vučića,udara sakom po naocalama (licu) Aleksandra Vučića,pri tom udarcu, obara naocale, Aleksandra Vučića !!!

  11. hehehhehee…………….

    Inace BRE, to jeste BRE, svi su “krivi” za “napad” na AV-ove usne.

    S razlogom se nitkov uplasio za usne jer su bile atraktivnije no one u Mimi oro!

    A tek mi je posebno drago sto je funjara bakir “dobio” po usnama!
    Razulareno-raspamecena gebelsovska rts danas objavljuje da je “Алмир Мердић из Тешња, близак СДА, идентификован је као један од учесника у нападу”!

    Neka vidi funjara bakir jos jdnom kako izgleda kad ti neko iz srbiju BRE “pruzi ruku”!

    Sa gadjenjem!

    FUJ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    • Zasto Bia krije da su u autobusu nadjena dva mitraljeza, osam kalasnjikova i 13 skorpiona..Da su pril ikom pretresa dva lica pobegla da su cetiri lica izgubila zivot , medju kojima i jedna zena koja je uz poklic Alahu ecber są bombom i ruci jurnula na policiju..18 oro j e privedeno a 15 pretuceno i leci se na vma o trosku drzave , ima samo i Srbiji,heee,.Srbiji prete sankcije, kako ovu vest ne znate a vidime dobro ste informisani!Raspitajte te se malo po carsiji, cucete sta je biło.. Sto je najgore , medju policajcima bila 4 muslimana i oni tukli najace, i sramote brale, brat na brata.. Ako ne verujete pitajte Rasima, on je upoznat..O ovome ce se tek pricat a vi nista ne znate,normalno kad vam istinu servira SP…bre,bre

      • na@ postansku kartu ili brale-iz koje planete izbi ovaj mora da si upotrebio previse dzointa pa ti se pricinjava b r a l e

      • hahahahaha pa imal vece bagre od ruskih cigana,imal?na svjetu jedino mogu imati konkurenciju u cifutariji

  16. Pokušaj režima da razbije Bošnjačko jedinstvo i odvoji Bošnjake Sandžaka od matice.Nije prvi put da se Bošnjaci Sandžaka stavljaju u koncentracioni logor i da im se ograničava kretanje. Hajka je počela i Bog zna koliko će trajati nebili se Bošnjacima ponovo utjerala strah od koje dugo nijesu bili imuni. Poruke koje im četnici šalju svkodnevno da dolaze u Novi Pazar nebili ga oslobodili su samo poruke nepreijatelja koji je željan Bošnjačke krvi.Maltretiranja na granici su poznata Bošnjacima već godinama i ovo je samo nastavak iz devedesetih. Jeste da ste u vašim dokumentima ukinuli Sandžak ali nikada ga nećete ukinuti u našim srcima to morate zapamtiti vi koji vjekovima od nas pravite Turke i kao takve svetite se nada nama.Većinski narod u Srbiji mora da shvati da pored njega žive i ostali narodi i među njima Bošnjaci, tek tada možete reći pružamo vam ruku prijateljstva. Do tada od vas možemo očekivati samo zlo kao i do sada.

  17. Pa smradu jedan sta je casnije promjeniti krivu vjeru za ispravnu i imati zenu koju samo ti imas za sebe ili zadrzati krivu vjeru i zenu koju je stotina brkatih osmanlija iz Anadolije pojahalo jos im djecu pravili da se vi nebi mucili

  19. E DB Srbije ili sada BIA je na sve spremna,kao sto je i sama pobila decu u kaficu Panda u Peci 1998 g. Sam premijer Vucic je izjavio da mu je sramota reci da se mladice u kaficu pobili DB-ovci,da bi se optuzili albanci. Ovo samo radi podsecanja

  20. ko se maca lati i od maca i gine….genocidlije misle sikanirati bosnjake sandzaka na svakom koraku ( licna iskustva iz konzulata u düsseldorfu) a ne probuditi ONO po cemu smo bas mi has sandzaklije poznati….INAT

    nema vise merhameta, komsije pravoslavci, nadam se da su vam traktori u voznom stanju 😉

    p.s. u sandzaku nema srba( masa posrbljenih roma,vlaha,cincara,bosnjana etc)

      • GORSKI CMARE- LEPSA EPIKA, kao i ostalima i gudi i guslaj ko se kome poturo pogledaj po prezimenima -karadzic hadzi protic ,hadzi ovaJ hadzi onaj ,govor isto posto ti je istorija slabija strana a gusle ti dobro idu sedamdeset posto turski,STA CES JADAN NISI TI KRIV KRIVI DJEDOVI I PRA DJEDOVI.i ti bi volijo da si bosnjak .

    • tako je brate 0211 ovim represalijama oni postizu samo kontraefekat ali ne toliki da nas navukuas na rpekrsaje vec da se otrijezne i oni posljednji mohikanci i ujedinimo a to nam treba.ZAPAMTITE KRMCICI MI SMO OVDJE BILI I PRIJE VAS I BICEMO POSLE VAS I SVJETLO UGASITI,ne mozete nas uplasiti mi ne mrdamo nigdje s dedovine,naprotiv sve jew vise krmcica koji kupe prnje i put sumadije

      • lijepo za komsije zboris komsija, pa ce poslije bit ne volu me, hahahahaha…. a ko bi te takvog volija i zena sa kojom spavas, ako spavas a kamo li neko drugi….

    • @ 0211

      Вечерас обуците пелене! Попите топло млеко, па у кревет! Може неко да Вам исприча и коју бајку налик на ову Вашу! Сутра правац у Турску.

  22. Hoce li cetnicki vojvoda Vucic da odgovara za onu podlu i opasnu potvoru da su napad organizovali ‘navijaci jednog FK iz Srbije’? Kakve su to sluzbe koje svakog dana mijenjaju izvjestaje – prvo su govorili navijaci, pa onda Crni Labudovi a sada evo kazu bliski saradnik Bakira Izetbegovica.

    • Nevjernici traze od strazara Malika da moli Allaha da poumru u dzhennemu

      allah kaze:
      “A nevjernici ce u patnji dzehennemskoj vjecno ostati, ona im se nece ublaziti i nikakve nade u spas nece imati, nismo im Mi nepravedni bili, oni su sami sebi nepravdu nanijeli, Oni ce dozivati: “O Malik, neka Gospodar tvoj ucini da mi umremo!” – a On ce reci: “Vi cete tu vjecno ostati!” Mi smo vam slali Istinu, medjutim vi ste tu Istinu prezirali.” (Ez Zuhruf, 74-78)
      DOVOLJNO CE VAM VECITA PATNJA BITI NEVJERNICI

      • @Videcemo. Ko si ti da me nazivas nevjernikom? Jesi to cuo od ovih tvojih iz ISILA.?Zbog takvih g…a ko ti i tog “Allah abkar” i čestite muslimane nazivaju teroristima, Jesi toga svjesan da si ti i takvih ti rak ovog drustva i razdor izmedju Srba i Bosnjaka. Ovdje nema vise rata na tvoju zalost,( moze jedan mali protiv vas terorista, ali to ce trajati dva dana) Hriscani i Muslimani ovdje zive vjekovi tako ce i ostati!

    • ja prezirem rat i daj kada su u historiji bosnjaci napali srbe ikada?nikad! a vi ste napravili 11 genocida,zato svakom svoje.nevjernici ste i po Bibliji u koju ne vjerujete i po kojoj ne radite a to je sve Bog rekao i ON vas tako nazvao.ove rijeci tek toliko da znate sta vas ceka.

      • Aj nekenjaj bogati. Ko je 92 trazio rat? Htjeli ste nezavisnu bosnu u kojoj bi munjdjosi nepismeni vodili glavnu rec. E brale nece ici.

      • e nece ni velika srpija dje ce retardirani pijani vlah odredjivat svoje e nece moci pa klaticemo se!!! zato i kmecite za kosovom

      • Tacno je Milice da Sandjak ne postoji i ja se slazem stobom ali sigurno znam da SANDZAK postoji!u Srbiji zive Muslimani to su Romi Albanci Srbi koji su konvertirali.a u Vjecni SANDZAK zive dobri Bosnjani

      • Samo ti gudi carice milice ,bice BOSNE ,bice i BOSNJAKA, a dok je BOSNJAKA bice i SANDZAKA -MI SMO REPRODUKTIVNA NACIJA svaka opstina u plsu svake godine. A TI SAMO GUDI GUDI I GUSLAJ ,GUSLALA DOVIJEKA,

      • Milice, samo da prođe Ramazan, svašta ćemo nas dvoje radit. Zaboravićeš sva nacionalna u vjerska pitanja, jer ćeš imati preča posla.

      • Milane mi znamo a vi cete tek da ucite iz BUKVARA KAO PJESMICU, Mi znamo i sve pamtimo ,zapisujemo sve u nasoj istoriji ,nasa istorija nisu gusle i gudanje u prazno.

      • moracete priznati Genocid prije ili kasnije ali ce vam ponizenje biti vece ako to uradite kasnije,jedini narod na svijetu kojem je udarena etiketa genocida zamisli pored cifuta

OSTAVITI ODGOVOR

Molimo unesite komentar!
Ovdje unesite svoje ime

Ova web stranica koristi Akismet za zaštitu protiv spama. Saznajte kako se obrađuju podaci komentara.