Konjić – Ovo selo živi 5 mjeseci tokom godine. Mještani su tu od aprila do septembra kada se sele u niže predjele. Ovim činom podjećaju na nomade, doduše, ovi bosanski se uvijek vraćaju istom mjestu odnosno Lukomiru.
Čist zrak i zvuk tišine uz poneki cvrkut ptica su jedino što možete osjetiti dolaskom u Lukomir. Kuće su dosljedne prvobitnom izgledu, izgrađene od kamena i šindre od trešnjinog drveta. Ovdje je vrijeme stalo, ništa se novo ne dešava. Dok ulazite u selo imate osjećaj da ovdje niko ne živi. Opet, s duge strane, dočekaju vas topli osmijesi ponekih stanovnika koji djeluju sretniji nego mnogi koji imaju sve materijalno ovog svijeta. Autentičnost same arhitekture ovog sela je simbolična i predstavlja način gradnje 14. i 15. stoljeća. Zanimljiv detalj vezan za selo Lukomir, jeste da još uvijek imaju četverogodišnju školu. Učionica je rekonstruirana, ali tu đaka nema i to odavno. Trenutno ta ista škola služi kao čitaonica putnicima koji ostanu da prespavaju u Lukomiru.
Početak proljeća ovdje označava početak života, ovce se šišaju, djeca igraju lopte na livadi, a mještani popravljaju ruševine nastale tokom zime. Živi se tako do septembra, hrani se stoka i prave se mliječni proizvodi. Žene izrađuju vunene čarape koje morate kupiti ako samo upitate za iste.
Nastanak samog sela se veže za ispašu goveda koje su stanovnici hercegovačkih sela Kamen i Žulj dovodili na ispašu tokom ljeta te je iz nužde nastalo ovo jedinstveno selo, Lukomir.
Ovdje je sniman film „Nebo iznad krajolika“ i mnogi glumci su posjetili Lukomir. Međutim, nakon što urade svoj posao, zaborave da su ikad i bili tu. Izgleda da su svi zaboravili na ovaj neobrađeni biser prirode koji prkosi vremenu i visini od 1.500 metara.
(sehara.bosnjaci.agency)
Pogledajte vijest na izvornom sajtu:
Lukomir: Posljednje pravo bosansko selo na 1.500 metara nadmorske visine
