Sjenica – Opremljeni mantijama, sjeničkim pršutom i sirom i tkanim ćilimima, članovi udruženja “Sandžački ćilim” iz Sjenice posjetili su prestolnicu Srbije, kako bi u Kući ljudskih prava i demokratije promovisali zbornik radova “Islamska arhitektura u Srbiji”.
U tom izdanju objavljeni su radovi 10 autora na temu arhitekture orijentalne kulture u Novom Pazaru, Sjenici, Prijepolju, Beogradu, Nišu i Kuršumliji. Mostovi, vjerski objekti, kuće i druge građevine stari su i do 500 godina, a cilj ove knjige u izdanju ovog udruženja je da se islamska kultura u Srbiji sačuva od zaborava.
Porazgovarao sam sa mojom dobrom poznanicom Indirom Kuburović, predsjednicom ovog udruženja i velikim borcem za očuvanje tradicije i kulture i razvoj turizma u jugozapadnoj Srbiji.
“Potrudili smo se da danas u Beograd dovedemo Sjenicu u malom i da kroz gastronomiju i kulturu predstavimo naš kraj kako dolikuje. U Beogradu je dosta toplije nego dole kod nas, pa vas pozivam da se osvježite u Sjenici, gdje su noći izuzetno prijatne”, rekla mi je Indira.
Kao predsednica udruženja Sandžački ćilim, čija je jedna od glavnih aktivnosti ekonomsko osnaživanje žena i očuvanje kulturnog nasleđa starih zanata i tkanja, Indira je sa svojim timom okupila dvadesetak radno angažovanih žena koje već devet godina prave proizvode od vune i od toga žive.
“Osim ekonomskog osnaživanja žena poput proizvodnje po principu ‘od ovce do ćilima’, bavimo se i psihosocijalnom podrškom kroz programe u oblasti nasilja u porodici, bolesti zavisnosti, maloletne delikvencije, rodne ravnopravnosti, ali i pomoći starim osobama, invalidima, mladima”, izdvaja Indira tek neke od aktivnosti, naglašavajući proizvodnju ćilima kao najznačajniju za sve članove.
“Zaokružili smo proces proizvodnje, pa u Sjenici obavljamo sve: od šišanja vune sa sjeničke ovce sorti pramenka i merino, preko prerade, do tkanja, odnosno pletenja naših proizvoda. Većini članova to je jedini izvor prihoda”, kaže Indira koja, između ostalih, ističe institucije koje im pomažu: Fond za socijalne inovacije, EU Progress, Fond za otvoreno društvo i Balkanski fond za lokalnu inicijativu.
Članice udruženja prodaju ćilime u Srbiji i inostranstvu, a s obzirom na bogatu multikulturalnost na jugozapadu naše zemlje, ove vredne žene su se dogovorile da u skladu sa navikama i tradicijom, dame muslimanske vjeroispovesti tkaju na razboju, a pravoslavke pletu čarape, kape i druge odevne predmete.
“Dvadeset pet žena rade na razbojima i mašinama. Zarada zavisi od brzine i umeća, ali imamo jednu članicu koja mjesečno može da proizvede tkanine u vrijednosti od 300 eura”, otkrila mi je Indira.
(Izvor: pricesadusom.com, Foto: Nenad Blagojević / privatna arhiva)
