Načertanije Jeremića Vuka

Ministar Vuk Jeremić je vrlo sklon da pravi nedopustive diplomatske gafove i propuste, među kojima ima i turkofobije…

Posljednja analiza američke agencije Startfor, koja se bavi strateškim istraživanjima, između ostalog, kaže da „spoljnopolitička strategija Srbije šizofreno oscilira između Zapada i Istoka, ali dugoročno je osuđena na neuspjeh, jer Srbija nema isti geopolitički značaj kao bivša Jugoslavija“.
Ne hajući za ovakve i slične analize renomiranih međunarodnih institucija, ali i na brojna upozorenja i savjete koji dolaze od strane domaćih institucija, političara i diplomatskih eksperata koji podsjećaju da ovo nije vrijeme kada je svijet bio podijeljen između dva bloka i kada se na kartu „nesvrstanosti“ mogla voditi spoljna politika i praviti unosan biznis, nastojanje aktuelnih kreatora spoljne politike Srbije da paralelno ostvaruju ciljeve koji su u direktnoj međusobnoj koaliciji (evro-atlanske integracije i saradnja sa Rusijom) proizvod je odsustva jasnih vizija, ciljeva i njihovo vrijednosno utemeljenje.
Koketirjući sa svim i svačim bez jasnog diplomatskog cilja, a sve zarad dnevne politike, gospodin Vuk Jeremić je u potpunosti obesmislio termin „strateško partnerstvo“. Takvo partnerstvo ministar Jeremić i njegov šef, predsjednik države Boris Tadić, sveli su na uzimanje komercijalnih kredita od Turske, Rusije i Kine, čime bi se zakrpile trenutne rupe u budžetu i izgradio pokoji most i put za kampanje koje dolaze. Osim ovih nedopustivih grešaka konfuzije u strateškim opredjeljenjima spoljne politike, ali i samog ministra, Vuk Jeremić je vrlo sklon da pravi nedopustive diplomatske gafove i propuste, među kojima ima i turkofobije, što je glavni razlog za pisanje ovog teksta.
Posljednji u nizu gafova koje je međunarodnoj i domaćoj javnosti priredio ministar vanjskih poslova gospodin Jeremić desio se tokom njegovog nedavnog izlaganja u Evropskom parlamentu, a koje se ticalo pridruživanja Evropskoj Uniji država Jugoistočne Evrope. Tada je ministar, između ostalog, rekao da su „Srbi petsto godina bili pod Turcima i da ne želi da opet budu u čekaonici sa Turskom.“.
Podsjećamo da je nedavno u posjeti zvaničnicima u Srbiji bio ministar vanjskih poslova Turske Ahmet Davutolu, ali i sam predsjednik Abdulah Gul, i da su tada Jeremić, ali i njegov šef Boris Tadić, pričali drugu priču o Turskoj kao „poželjnom partneru koji je u Srbiji dobrodošao“, a sandžačke Bošnjake nazvali mostom između dvije republike.
Štaviše, zaslugom ministra Davutolua pomirili su se „neki“ zavađeni ministri Vlade Srbije, što je doprinijelo svojevrsnoj „kohabitaciji“ i boljem funkcionisanju vlasti.
A šta zapravo o Turskoj misli gospodin Jeremić vidi se iz njegove izjave u Evropskom parlamentu.
Drugi, ali ne manje bitan, diplomatski gaf u svom obraćanju evropskim parlamentarcima Jeremić je napravio kada je na pitanje poslanice iz Belgije, Veronik de Kajzer, zašto Srbija nije usvojila Rezoluciju Evropskog parlamenta kojom se 11. juli proglašava Danom sjećanja na genocid počinjen nad Bošnjacima u Srebrenici, odbio da odgovori.
Treća, također ne manje bitna greška Jeremića, a i srpske spoljne politike, jeste lobiranje da se Bosni i Hercegovini i Albaniji ne odobri ukidanje viza. Ovaj skandal je otkrila poslanica Evropskog parlamenta iz Velike Britanije Sara Ladford.
Naravno da prema Jeremiću, kao Tadićevom miljeniku, nismo gajili nikakve iluzije i da ništa drugo nismo ni očekivali od predstavnika vlasti koji licemjerstvo smatraju politikom i diplomatijom.
Međutim, zapanjuje činjenica da ambasador Turske u Beogradu, Suha Umar, nije našao za shodno da reaguje. Izgleda da se dotični gospodin bavi svime osim svojim poslom, tj. zaštitom interesa svoje zemlje.
Neprihvatljivo je da na ovakve izjave ministra Jeremića nisu reagovali Bošnjaci ministri u Vladi Srbije, Sulejman Ugljanin i Rasim Ljijić, koji se u ovdašnjoj štampi predstavljaju kao veliki prijatelji Turske i turskog naroda i koji, izgleda, zaboravljaju da se genocid u Srebrenici desio nad narodom kome i oni propadaju, a zahvaljujući čijim glasovima su i postali ministri.

Autor: Samir ef. Tandir