Nije se još osušilo ni mastilo sa nadahnutih saopštenja Njegoševih vjernih potomaka, a dogodio se novi atak na crnogorsku istoriju, srpstvo, junačke pretke… Desilo se da se neko drznuo da, nakon gotovo pola vijeka, ukloni Kosovku djevojku iz podgoričkog Urgentnog centra…
Aktuelni bakrorez, rađen je prema istoimenom čuvenom djelu poznatog srpskog slikara Uroša Predića. “Kosovka devojka je glavna ličnost u narodnoj pesmi Kosovka devojka: ona je mlada devojka koja posle boja na Kosovu luta po bojnom polju, poji i vida rane ranjenim ratnicima i traži verenika, kuma i devera… Slika Kosovka devojka, nije samo prikaz jedne istorijske scene, rezultat želje slikara Uroša Predića da na platnu ostavi svoje viđenje dešavanja na Kosovu polju posle boja. Njome se posmatraču prenose i poruke ne samo vezane za Kosovski boj iz 1389. godine, već za kosovski fenomen.” (Vikipedija)
Brojni mediji iz zemlje i regiona su urgentno objavili još jedno “svetogrđe” i atak na srpstvo. Vjerovatno ne slučajno, objavljeno je i da se “pored nedavno uklonjenog bakroreza na kojem je prikazana djevojka koji poji vodom srpskog ratnika ranjenog u Kosovskom boju, posljednjih godinu i po nalazila se zahvalnica turskoj Agenciji za saradnju i koordinaciju (TIKA). Otomanska vojska potukla je srpsku 1389. godine na Kosovu polju, a potom je uslijedila turska vladavina duga pet vjekova…”. Iz navedenog, nameće se pretpostavka da su, vjerovatno, Turci ponovo atakovali na Kosovo polje, te tražili da se ukloni “inkriminisani” bakrorez.
Uzgred, Kosovski boj u turskoj obimnoj istoriji, predstavlja jednu od marginalnih bitaka iz koje su, da podsjetimo, izašli kao pobjednici. Pošto niko neće povjerovati u otužnu varijantu da bi Turci svoju donaciju od 750 000 eura uslovili izmještanjem slike, da li treba zaključiti da se to desilo spontano? Teško. Prije svega, vjerska i nacionalna simbolika sigurno ne može biti razlog iz proste činjenice što je u KBC-u na svakom koraku prisutna hrišćanska ikonografija, kako u hodnicima, tako i na odjeljenjima, a da ne govorimo o ljekarskim sobama.
Na tu pojavu su, kako već umiju, ukazali i na portalu “Prč”:
S druge strane, ne ulazeći u stručnost i profesionalnost aktuelnog direktora Urgentnog centra, riječ je o jednom od aktivnijih perspektivnih članova rukovodstva DPS-a. Osim toga, u vrijeme vladavine njegovog strukovnog i partijskog kolege, Dr Mugoše, dotični je vršio dužnost predsjednika podgoričkog Glavnog odbora Islamske zajednice. Znajući kako su tada, a i kasnije, vršeni “izbori” za rukovodstva Islamske zajednice u Crnoj Gori, saradnju “vječitog reisa” sa aktuelnim režimom, nije teško “sabrati dva i dva”.
Planirana rekonstrukcija podgoričke Sahat kule je još jedan projekat, u koji TIKA ulaže oko pola miliona eura, u vezi s kojim se nameće “pitanje svih pitanja” (uz rizik da budemo optuženi za još jedan atak na srpstvo): šta će se desiti sa hrišćanskim simbolom na njenom vrhu? Da li je rukovodstvo glavnog grada prihvatilo ovu donaciju bez ikakvih uslovljavanja sa bilo koje strane? Prema zakonima, Božjim i ljudskim, svaka zadužbina je nepovrjediva, a u ovom slučaju radi se, što niko ne spori, o vakufu Hadži- paše Osmanagića. Aktuelni simbol, definitivno, nije pripadajući dio ovog vakufa.
Zaista je deplasirano toliko podsjećati na izdaju “pradjedovske vjere”. Pa nijesu, valjda, Srbi i Crnogorci pravoslavci od ameba ili, u najgorem slučaju, od Isusa Hrista? Ili su, ako ćemo već o prevjeravanju, olako zaboravili Peruna i Vida…?
Ono što je deprimirajuće, u postavljanju ultimatuma o prihvatanju Njegoša, primat srpskim nacionalistima preuzeli su mladi lavovi crnogorske tzv. građanske opozicije. Oni su otišli, čak, toliko daleko da postavljaju “uslov svih uslova”: “Crna Gora i Njegoš dolaze u paketu: ko jedno od toga dvoje ne prihvata – taj ne prihvata ono drugo!”
Naravno, sada smo, za razliku od prije nekih stotinjak godina, deklarisane demokrate, pa se u skladu s tim sve radi ” u rukavicama”, bez pratećeg hladnog i vatrenog “pribora”…
Kako se stvari odvijaju, nameće se pitanje da li su crnogorskim “poturicama”, za početak, namijenjene bijele trake, kao u Prijedoru 90-tih? Ili će, možda, biti počastvovani da izaberu neku drugu boju, po želji?
Каже потукли Србе, а Милош просуо Мурату црева по Косову, ни Јакуп није прошао боље.
1371 – Маричка битка, 1455 пад Призрена, 1459 пад Смедерева, 1496 пад Цетиња. 130 год. је Османлијама требало да заузму Србију.
Друго, нисмо ми ратовали тад са Турцима већ са Османлијама – што је збирни назив за пола мале Азије и тих дивљака који су провалили у Европу. Турке свакако респекутјем као ривале а нас вас и једни и други гледамо само као на издајице своје вере.
Нико срећан, а нико довољан!
Нико миран, а нико спокојан!
Све се брука чоек са чоеком,
Гледа мајмун себе у зрцало!
Zanimljiv clanak! 🙂
Sto se tice njegosa trebalo bi na intelektualnom nivou povesti raspravu ca pro-crnogorskim crnogorcima o jednom sirem pogledu na njegovu licnost i djele od danasnje crno-bijele. Inicijativa bi s prednoscu mogla krenuti sa nase strane. I ta se diskusija moze voditi i u vidu okruglih stolova, konferencija a onda i u vidu referata i debatnih clanaka u novinama. Sa jedne strane uzeti u obzir borbu protiv turskog okupatora a sa druge o zvijerstvima nad civilima ciji je inicijator i to ne samo za svog vremena vec i kasnije kada se njegova poezija koristila za potpirivanje ksenofobije i mrznje specijalno prema bosnjacima i albancima.