Bošnjaci uputili pismo Leposaviću i Bjekoviću – Izmijeniti Zakon o ljudskim pravima, odložiti izbor novih savjeta manjinskih naroda

Bošnjački intelektualci, vjerski lideri i političari potpisnici su otvorenog pisma koje je upućeno ministru pravde, ljudskih i manjinskih prava Vladimiru Leposaviću i zaštitniku ljudskih prava i sloboda Siniši Bjekoviću, sa zahtjevom za pokretanje postupka za izmjene Zakona o ljudskim pravima i slobodama, te odlaganje započetih procedura oko izbora novih savjeta manjinskih naroda, zbog pandemije i “nedovoljne transparetnosti procesa koji sprovode neovlašćeni subjekti.” Pismo prenosimo u cijelosti:

Uvaženi gospodine ministre Leposaviću,

Uvaženi zaštitniče ljudskih prava g-dine Bjejkoviću,

Kao pripadnici zajednice manjinskog naroda u Crnoj Gori (Bošnjaka), procjenjujemo da je prethodna politika u zaštiti ljudskih i manjinskih prava i pored nedvosmislenih rezultata, pokazala i izvjesne slabosti i nedorečenosti u implementaciji,za koje smatramo da ih treba popravljati u narednom periodu. U tom smislu predlažemo pokretanje procedure za izmjenama i dopunama pojedinih odredbi Zakona o ljudskim i manjinskim pravima:

Saglasno članu 79. Ustava Crne Gore u kojem su garantuju  prava manjinskih naroda:

1) na izražavanje, čuvanje, razvijanje i javno ispoljavanje nacionalne, etničke, kulturne i vjerske posebnosti;

2) na izbor, upotrebu i javno isticanje nacionalnih simbola i obilježavanje nacionalnih praznika;

3) na upotrebu svog jezika i pisma u privatnoj, javnoj i službenoj upotrebi;

4) na školovanje na svom jeziku i pismu u državnim ustanovama i da nastavni programi obuhvataju i istoriju i kulturu pripadnika manjinskih naroda i drugih manjinskih nacionalnih zajednica;

5) da u sredinama sa značajnim učešćem u stanovništvu organi lokalne samouprave, državni i sudski organi vode postupak i na jeziku manjinskih naroda i drugih manjinskih nacionalnih zajednica;

6) da osnivaju prosvjetna, kulturna i vjerska udruženja uz materijalnu pomoć države;

7) da sopstveno ime i prezime upisuju i koriste na svom jeziku i pismu u službenim ispravama;

8) da u sredinama sa značajnim učešćem u stanovništvu tradicionalni lokalni nazivi, imena ulica i naselja, kao i topografske oznake budu ispisani i na jeziku manjinskih naroda i drugih manjinskih nacionalnih zajednica;

9) na autentičnu zastupljenost u Skupštini Crne Gore i skupštinama jedinica lokalne samouprave u kojima čine značajan dio stanovništva, shodno principu afirmativne akcije;

10) na srazmjernu zastupljenost u javnim službama, organima državne vlasti i lokalne samouprave;

11) na informisanje na svom jeziku;

12) da uspostavljaju i održavaju kontakte sa građanima i udruženjima van Crne Gore sa kojima imaju zajedničko nacionalno i etničko porijeklo, kulturno- istorijsko nasljeđe, kao i vjerska ubjeđenja;

13) na osnivanje savjeta za zaštitu i unapređenje posebnih prava.

Saglasno navedenom, u Zakonu o ljudskim pravima i slobodama (čl.33)je precizirano:”Manjinski narod ili druga manjinska nacionalna zajednica i njihovi pripadnici, u cilju očuvanja svog ukupnog nacionalnog identiteta i unaprjeđenja svojih sloboda i prava, mogu osnovati savjet tog manjinskog naroda ili druge manjinske nacionalne zajednice. Manjinski narod ili druga manjinska nacionalna zajednica može osnovati samo jedan savjet. Savjet manjinskog naroda ili druge manjinske nacionalne zajednice se bira na period od četiri godine.”

Počev od 2008. godine u Crnoj Gori su konstituisani savjeti manjinskih naroda saglasno tada važećem zakonu. Cijenimo da je dosadašnje funkcionisanje nacionalnih savjeta, od načina izbora, do njegovog rada, pokazalo niz manjkavosti koje ne omogućavaju funkcionisanje ovoga tijela na način koji bi u cjelosti zadovoljio potrebe većeg dijela pripadnika manjinskih zajednica. U tom smislu, predlažemo da se ozbiljno porazmisli o izmjeni članova zakona koji propisuju način izbora članova Savjeta manjinskih naroda. Prema važećem zakonu (čl.33):”Savjet manjinskog naroda ili druge manjinske nacionalne zajednice čine članovi po funkciji: poslanici i članovi Vlade iz reda odnosnog manjinskog naroda ili druge manjinske nacionalne zajednice, predsjednici opština, predsjednici gradskih opština, predsjednici skupština opština, predsjednici skupština gradskih opština, predsjednici stranaka zastupljenih u Skupštini Crne Gore, skupštini opštine, skupštini gradske opštine, iz reda odnosnog manjinskog naroda ili druge manjinske nacionalne zajednice”. Navedeni model izrazito promoviše političku pripadnost članova Savjeta i ne zasniva se na izboru, nego na funkciji koja apriori obavezuje na poštovanje i unapređenje manjinskih prava,osmišljen je samo radi uspostavljanjapolitičke  kontrole nad radom ovoga tijela.Praksa je pokazala da takvo tijelo nemapuni  legitimitet da predstavlja manjinsku zajednicu,već samo savjete nacionalnih manjina pretvara u parapartijsku instituciju koja unutar sebe onemogućava pluralizam unutar manjinske zajednice. Tako se i desilo da u Bošnjački savjet mogu ući samo članovi BS, koja na izborima osvaja oko 1/3 glasova iz reda konkretne manjinske zajednice. Mislimo, da se nešto slično dešava i unutar drugih manjinskih zajednica. Ukoliko nije prihvatljiv model “neposrednih izbora“za članove Savjeta, poput drugih zemalja u okruženju kojim se razrešavaju ove dileme , dužni smo da ukažemo i na još veće zloupotrebe koje su prisutne kod izbora:”Ostali članovi savjeta manjinskog naroda ili druge manjinske nacionalne zajednice biraju se tajnim glasanjem, na elektorskoj skupštini tog manjinskog naroda ili druge manjinske nacionalne zajednice. “Praksa je pokazala da je ovakav način izbora netransparentan, unaprijed profilisan, činjenicom da u većini slučajeva političke stranke “delegiraju”svoje navodne “elektore”, gdje veliki broj građana ima opravdanu sumnju uzloupotrebu potpisa sa biračkih spiskova i zadovoljavajući formu uspostavljaju potpunu kontrolu nad ovim tijelom. Članom Savjeta je praktično nemoguće postati nekom ko nije član stranke koja drži kontrolu nad Savjetom. Savjeti nijesu zamišljeni kao organi stranke, već kao predstavničko tijelo manjinske nacionalne zajednice. Da bi se izbjegla ova kompromitujuća zloupotreba ovoga instituta, jedan od predloga jeste izvršiti  izmjene koje bi omogućili zastupljenost  članova tako što bi se birali iz svih sredina u kojem u većem broju žive pripadnici konkretne manjinske zajednice. To je moguće na način što bi se saglasno posljednjim rezultatima popisa,na posebnim skupštinama birali predstavnici Savjeta iz različitih mjesta. Njihov broj bi bio određen procentualnim učešćem pripadnika manjinske zajednice u ukupnom stanovništvu jedne opštine, a onda procentualnim učešćem u ukupnom broju manjinske zajednice. Na ovaj način bi dobili sastav Savjeta iz svih sredina u kojima žive pripadnici manjinskog naroda,a ne kao danasgdje su predstavnici u većini slučajeva iz jedne ili dvije lokalne zajednice.Time bi istinski podstakli demokratski izbor unutar zajednice i lišili se uspostavljenih monopola. Umjesto stava: Pravo učešća na elektorskoj skupštini ima svaki punoljetni građanin-pripadnik odnosnog manjinskog naroda ili druge manjinske nacionalne zajednice, koji je u praksi zloupotrijebljena fraza , kao alternativu neposrednim izborima za koji, i pored izvjesnih rizika mislimo da je najbolji model, predlažemo da izmjenom zakona  za članove Savjeta manjina se isti biraju, na elektorskim skupštinama:

1. Iz lokalnih zajednica u kojima pripadnici manjinskog naroda čine minimum 3%stanovništva.
2. 2. Izredova istaknutih intelektualaca,stvaralaca i umjetnika pripadnika manjinske zajednice.Sačinjeni spisak takvih pojedinaca bi činio elektorsku skupštinu na kojoj bi birali svoje predstavnike.
3. Iz redova klubova iseljenika pripadnika manjinske zajednice.Broj članova Savjeta iz dijaspore bi bio proporcionalan broju ukupno iseljenih u odnosu na broj pripadnika manjinske zajednice u zemlji. Članove Savjeta bi birali predstavnici svih iseljeničkih klubova na svojoj elektorskoj sjednici pod kontrolom Uprave za dijasporu CG.
4. Iz redova vjerske ili vjerskih organizacija.
5. Iz NVO sektora,koji čine sve NVO koji u svojim programskim ciljevima i Statutima imaju naznačenu aktivnost od interesa za konkretnu manjinsku zajednicu.Da se ovaj institut ne bi zloupo- trijebio potrebno je propisati vrijeme osnivanja NVO (da postoji najmanje 5 ili 10 godina, da je registrovana u Crnoj Gori)

Broj članova Savjeta koji bi se birao na predloženi način bio bi propisan posebnim aktom za svaku manjinsku zajednicu, koji bi precizirao najveći broj članova Savjeta manjinske zajednice(propisan je minimum od 17 članova).

Uvaženi, gospodine ministre,

Smatramo da su navedeni predlozi u funkciji boljeg, efikasnijeg i transparetnijeg ostvarivanja i da će te ih kao takve ozbiljno razmotriti. Tražimo da se “izbori za članove Savjeta odlože“, jer ih  je u uslovima pandemije nemoguće organizovati. Ujedno Vas obavještavamo da eventualni izbor nacionalnih savjeta u kojem nije poštovan navedeni princip,za nas je samo produženje bitisanja nefunkcionalnih i nelegitimnih  tijela,osmišljenih samo kao bankomat kod Fonda za manjine, te u tom smislu, tako izabran Savjet smatramo nelegitimnim i protivnom važećem Ustavu i zakonima.

Potpisnici:

1. 1. 1. 1. 1. Prof.dr Šerbo Rastoder, prvi predsjednik Bošnjačkog nacionalnog savjeta, Bar
            2. Ervin Spahić, prvi potpredsjednik Savjeta i bivši poslanik, Podgorica
            3. Samir Agović, prvi potpredsjednik Savjeta, predsjednik opštine Petnjica
            4. mr Suada Zoronjić, narodna poslanica, Bijelo Polje
            5. dr Albin Ćeman, narodni poslanik, Petnjica
            6. Hfz Abdurahman ef.Kujević, muftija sandžački, Rožaje
            7. Hazbija Kalač, predsjednik SPP, Rožaje
            8. dr Amela Ćeman, Petnjica
            9. Ibiš Kujević, etnomuzikolog, Rožaje
            10. Šahmanović Orhan, biv.predsjednik opštine Plav
            11. Mehmed Meša Adrović, predsjednik SO Petnjica
            12. Aldemar Ibrahimović, akademski slikar, Rožaje
            13. Džavid Šabović, bivši narodni poslanik Plav
            14. dr Izet Bralić, bivši narodni poslanik Rožaje
            15. Ćazim Fetahović, profesor, biv.pomoćnik min.obrazovanja, Podgorica
            16. Prof.dr Adis Balota, profesor Univerziteta, Podgorica
            17. Jasavić Sead, prof. šerijatskog prava
            18. dr Arslan Dedejić, Rožaje
            19. Feratović Rifat, advokat, Bar
            20. Velija Murić, advokat, Rožaje
            21. dr Osman Hadrović, Berane
            22. Sead Sadiković, novinar, Bijelo Polje
            23. Adrović Braho, književnik, Berane
            24. Edin Smailović, profesor, Bijelo Polje
            25. Ramčilović Rifat, direktor škole OŠ, Petnjica
            26. Koljenović Mirsad, slikar, Podgorica
            27. Mr Ajanović Erdal, Pljevlja
            28. Tiganj Sinan, direktor Centra za kulturu u Petnjici
            29. Bučan Hajro, odbornik u SO Bijelo Polje
            30. mr Sait Šabotić, profesor, Nikšić
            31. mr Esko Muratović, profesor, Nikšić
            32. Šefkija Nurković, biv.vlasnik APR, Rožaje
            33. Almir Muratović, odbornik u SO Petnjica
            34. Rejhan Ramčilović, dipl.ecc, Petnjica
            35. Refik Škrijelj, prof.hemije i fizike, Petnjica
            36. Ćeman Amel, dipl.ecc. Berane
            37. Ćeman Alen, prof. Berane
            38. Ćeman Senka, vaspitačica
            39. Maida Ramčilović, prof.razredne nastave, Petnjica
            40. Ajanović Asim, Pljevlja
            41. Ćeman Hazbo, prof. Petnjica
            42. Dautović Džeko,dipl.ing.arhitekture, Rožaje
            43. Mirela Ćeman, prof. Petnjica
            44. Bećović Arman ,Pljevlja
            45. Kožar Damir, prof.Petnjica
            46. Osmanagić Ferid, Pljevlja
            47. Adrović Rasim , prof. Petnjica
            48. Adrović Alen, dipl.ecc. Petnjica
            49. Korać Enko, diplomirani religijski pedagog, Petnjica
            50. Pljakić Almir, prof. Petnjica
            51. Muratović Ermin, diplomirani pravnik, Petnjica