Samo nas lažu da uvoze originale: Zašto ista čokolada nema isti ukus u Srbiji i EU!

1
22

Proizvodi svjetskih marki na našim rafovima samo su izgledom i često cijenom nalik onima u Evropi. Nadležni kažu da to što u EU zovu prevarom – kod nas ne mogu da spriječe.

Poznate marke čokolada koje se prodaju na našem tržištu često imaju manje kakaoa nego u zemljama zapadne Evrope, začini sadrže više soli nego povrća, deterdženti lošije peru, kremovi imaju manje mlijeka i lješnika, a u proizvode od meda stavlja se kukuruzni sirup. S druge strane, ovi proizvodi se na isti način reklamiraju kod nas kao i u zemljama u kojima su znatno kvalitetniji, ista im je ambalaža. Štaviše, ni cijene se ne razlikuju, čak su kod nas često i više. Roba lošijeg kvaliteta stiže uglavnom iz Rumunije, Bugarske, Mađarske, Poljske, gdje velike svjetske kompanije imaju razvijenu proizvodnju, namjenjenu za stanovništvo ovog djela Evrope.

Upozorenja domaćih i evropskih udruženja potrošača da je kvalitet proizvoda istog brenda lošiji za nerazvijene zemlje Evrope – proizvođači pravdaju „različitim potrebama“ i „ukusom lokalnog stanovništva“. O ovoj temi trenutno raspravlja i Evropski parlament, obzirom da su očigledne razlike između kvaliteta roba istih marki koje se prodaju u „starim“ i „novim“ članicama EU. Kako bi se ovoj vrsti obmane stalo na put, u Evropskom parlamentu pokrenuta je inicijativa da se ta praksa proglasi prevarom. Naime, za razliku od SAD-a, EU nema opšteprihvaćenu definiciju prevare s hranom, jedino regulativa 178/2002 propisuje kako je zabranjeno „obmanjivati potrošače“.

Građani nerazvijenih zemalja često nisu ni svjesni da, dok daju novac za poznato ime koje garantuje kvalitet, u stvari dobijaju – prosjek. Stručnjaci objašnjavaju da je potpuno legitimno i ekonomski opravdano da isti proizvođač za različita tržišta kreira različit kvalitet, sve dok su na deklaraciji proizvoda navedeni svi sastojci u tačnim mjerama i dok se kvalitet uklapa u ne previše zahtjevne srpske pravilnike.

– Problem je u tome što su građani spremni da za kvalitet daju i više novca, a ako dobiju proizvod osrednjeg kvaliteta, to je čista obmana kupaca jer iz deklaracije oni mogu da vide šta se sve nalazi u proizvodu, ali ne i da li je to bolje ili lošije nego u ostatku Evrope. Dok sastav proizvoda nije u neskladu s domaćim propisima, država ne može ovakve proizvode da protjera s tržišta, niti da kazni proizvođače – objašnjava Petar Bogosavljević iz Pokreta potrošača.

Skupo

Da bi se u Srbiji kontrolisao kvalitet određenog uvoznog proizvoda potrebno je između 2.000 i 2.500 evra.  Nije problem samo novac, već i nedostatak volje institucija, tvrdi Goran Papović iz Nacionalne organizacije potrošača Srbije.

 

Izvor: blic.rs


Sandžak PRESS pratite putem Facebook | Twitter | Android| iPhone

Stavovi iznešeni u ovom tekstu su autorovi i moguće je da isti ne predstavljaju stavove naše redakcije.
Komentari su vlastita mišljenja autora i redakcija zadržava pravo brisanja vulgarnih i uvredljivih komentara.

1 komentar

  1. “ARIEL” najskuplji, ime za kvalitet i najskuplji. A sada operem sa njim ves on kao da je oprat sa onim trecerazrednim. Sumnjala sam ja i u rad moje masine, ali sve druge zene su isto konstatovale.

    Kod nas vise ni ona “sto je skupo to je dobro” nema smisla.

OSTAVITI ODGOVOR

Molimo unesite komentar!
Ovdje unesite svoje ime