Organizacije civilnog društva (OCD) iz Novog Pazara i Beograda podsjetile su danas da se 22. oktobra navršava 30 godina potrage porodica za posmrtnim ostacima 17 otetih i pobijenih građana Srbije, Bošnjaka iz mjesta Sjeverin kod Priboja.
Fond za humanitarno pravo (FHP), Žene u crnom i Sandžački odbor za zaštitu ljudskih prava i sloboda (Sandžački odbor) još jednom su ponovili da je neprihvatljivo da institucije Srbije pune tri decenije odbijaju da porodicama žrtava pruže bar bilo kakvo obeštećenje, podršku i priznanje.
„Jedini pozitivan korak učinila je opština Priboj, koja je pomogla u izgradnji spomen-obiležja otkrivenog u oktobru 2015. godine. Memorijalizacija zločina nad Sjeverincima ograničena je na lokalnu zajednicu, i iako je riječ o građanima Srbije, oni su izostavljeni iz politika sjećanja na državnom nivou“, navodi se u zajedničkom saopštenju tri OCD.
Dana 22. oktobra 1992. godine, u mjestu Mioče (BiH), pripadnici jedinice „Osvetnici” pod komandom Milana Lukića zaustavili su autobus užičkog preduzeća „Raketa”, koji je saobraćao na redovnoj liniji od mjesta Rudo (BiH) ka Priboju (Srbija). „Osvetnici” su legitimisali sve putnike, a zatim iz autobusa izveli 16 civila bošnjačke nacionalnosti. Oteti civili su vojnim kamionom odvezeni u motel „Vilina vlas” u Višegradu. Pripadnici „Osvetnika“ su ih tamo fizički zlostavljali, a potom ubili na obali Drine.
Porodice ubijenih Sjeverinaca bezuspešno su pokušale da dobiju obeštećenje tuživši Republiku Srbiju 2007. godine, zbog odgovornosti za nesprečavanje ovog zločina i obaveze da zaštiti građane pograničnog područja u vreme trajanja oružanog sukoba u susjednoj BiH.
Nakon više od šest godina suđenja, njihova tužba je odbijena s obrazloženjem da ne postoji veza države Srbije i zločina koji se dogodio.
Evropski sud za ljudska prava je u februaru 2019. godine odbacio predstavku koju su mu članovi porodica uputili, s obrazloženjem da se zločin dogodio prije nego što je Srbija ratifikovala Evropsku konvenciju o zaštiti ljudskih prava i osnovnih sloboda, čime su iscrpljene sve pravne instance kojima su porodice žrtava mogle da se obrate za ostvarenje svog prava na naknadu štete.
