Pljevlja – Aktuelni gradonačelnik dr Miloje Pupović i njegova supruga Drena glasaju na beogradskoj Čukarici, dok su im đeca ,,izbrisana“ sa crnogorskog biračkog spiska; supruga i kćerka nosioca liste Demokratskog fronta Milana Lekića biračko pravo ostvaruju na Trošarnici 3 i u Ulici Ignjata Joba 69 na Voždovcu
Agresivno utreniravanje i javno distribuiranje ličnog i kolektivnog poštenja, po scenariju i režiji (još) aktuelne vlasti, ulazi u završnu fazu. Od nekih dramaturški problematičnih detalja odustalo se, doduše, ali tradicionalno dobro obaviještena politička čaršija ne zaboravlja baš lako. Primjera radi:
Što je bilo sa razjašnjenjima vezanim za finansiranje stranaka i važnih političkih ličnosti iz pljevaljskog establišmenta? Jesu li sva sumnjičenja podstaknuta ne samo iz Beograda – tamošnjeg sudstva, tužilaštva i zaštićenih svjedoka – nego i iz krugova koliko do juče veoma bliskih najužim stranačkim vrhovima Nove srpske demokratije i Pokreta za promjene – razjašnjena?! Je li, napokon, došlo vrijeme da i pljevaljski nosioci bijelih košulja i ekskluzivni posjednici čistih ruku odgovore barem na dio pitanja neodvojivo vezanih za ličnu, ali i političku etiku; računajući i po koju trunčicu estetike…
Dakle: ko je, kako i u kolikim iznosima trošio novac namaknut iz beogradskih fondova za političko-destruktivno stipendiranje crnogorskih novaka, po obrascima ustanovljenim znatno ranije – u Zemunu?! Je li onaj Kumov kolumnista i dobrovoljni distributer ogromnih količina novca, čije porijeklo još nije utvrđeno, uprkos svim dosadašnjim naporima, inače – veoma upornog srpskog premijera Aleksandra Vučića – još jedanput sopstveni prljav veš prebacio u tuđu mašinu?! Ili su lideri Nove srpske demokratije morali pristati na njegove đavolske darove, jer je i njihova ,,perionica“ već bila na glasu. O čemu je vrlo jasno i glasno (pro)govorio nekadašnji najbliži saradnik Andrije Mandića i Gorana Danilovića. Riječ je o Dobrilu Dedeiću, čovjeku koji je, s obzirom na ondašnje ustrojstvo ondašnje SNS i funkcija na kojima se nalazio, morao znati neuporedivo više od drugih. Ne računajući Mandića i Danilovića.
Što bi sa parama…
Koliko je novca otišlo za finansiranje stranačkih aktivnosti uoči brojnih izbornih ciklusa? Koliko je utrošeno za plaćanje ,,nesigurnih“ glasova; u Pljevljima, na primjer, prije četiri godine, kada je između 17 i 20 časova osiguravan glas sa 150 do 300 eura? Autoritativniji domaćini višečlanih familija, ne računajući maloljetnike, dobijali su i po 500. Pobjedini sagovornici iz Pljevalja ne spore da je veliki novac bio u opticaju, u to vrijeme, ali se istovremeno pitaju – što je sa ostatkom? Đe su pare dobijane iz Beograda, a u podgoričku stranačku centralu doturane automobilima sa tablicama pred kojima i carinici i policajci po pravilima službe stoje mirno? Ima li im ikakvih tragova?
Oj, Nevene s Čukarice
U iščekivanju odgovora na ta i slična pitanja, pljevaljska politička javnost doživjela je još jedan šok: aktuelni gradonačelnik, nosilac jedinstvene liste Socijalističke narodne partije i Pokreta za Pljevlja, ugledni ljekar i Pljevljak po rođenju, dr Miloje Pupović – biračko pravo koristi (i) u Beogradu. U dječjem vrtiću ,,Neven“, u Požeškoj ulici broj 168, na Čukarici. Na istoj adresi glasa i njegova supruga Drena, dok mu je oboje đece ,,brisano“ iz crnogorskog biračkog spiska. O čemu se tu radi, nije baš lagano razabrati, ali u svakom slučaju – veoma zanimljivi detalji.
Jednako koliko i činjenica da i supruga Milana Lekića, nosioca liste Demokratskog fronta, glasa na Čukarici. Gordana, inače načelnica Građanskog biroa u pljevaljskoj opštini, biračko pravo ostvaruje na jednoj od inače najkomplikovanijih beogradskih adresa – Dom zdravlja, Stevana Đurđevića – Trošarnica 3, Čukarica. I njihova kćerka Jelena takođe je na beogradskom biračkom spisku, ali na Voždovcu, u Ulici Ignjata Joba broj 69. Na beogradskim adresama desetak biračkih mjesta je, prema saznanjima Pobjede, još tridesetak Pljevljaka veoma angažovanih na lokalnoj i crnogorskoj političkoj sceni, ali niko od njih nije, makar do sada, bio na bilo kojoj od značajnijih javnih funkcija, niti na opštinskom niti na državnom novou. Zato njihova imena i ne navodimo…
Spašavati momke i đevojke…
U sjenci tih i sličnih saznanja, o(p)staju i brojne obeshrabrujuće činjenice druge ,,naravi“. Recimo: do marta ove godine, tokom nepune četiri godine lokalno rukovodstvo je zaposlilo tačno 420 ljudi mimo svih kriterijuma i akata. U opštinskoj administraciji, javnim preduzećima, ustanovama i institucijama pod kontrolom lidera čije su stranke i partije činile dosadašnju vlast, jedini kriterij za navodno kadrovsko jačanje lokalne samouprave bio je – srodstvo sa dr Milojem Pupovićem, Radomanom Gogićem, Milanom Lekićem i još nekim ,,facama“ koje nijesu na zvaničnim funkcijama, ali se bez njih ne bi moglo ni funkcionisati. Supruge, đeca, kumovi, rođaci, bliski prijatelji – sve je to većinska struktura na svim nivoima pljevaljske uprave, objašnjava jedan od naših sagovornika. Pa, dodaje – šaljivo:
Najgore je, veli, za ove mlade momke i đevojke. Zajedno su po pet, šest ili sedam sati, onako prelijepi i željni svega što mladost, po prirodi stvari – traži, a ne smiju se ni pogledat. Svi su u nekakvom srodstvu, ili u neskrnavljenom prijateljstvu i kumstvu; a svima su tu i majke, i očevi, i sestre ili braća; i strine, i tetke. Cijele familije. U istoj, ili u najboljem slučaju, u kancelariji preko puta. E, vala mi dođe da zovem inspekciju rada i onu nevladinu organizaciju što vedri i oblači Crnom Gorom dako zaštitimo ovu lijepu đecu. Nađemo im neku začkoljicu, podijelimo im otkaze i spasimo ih od roditelja…
(pobjeda)
