U haremu Velike Mahmut-begove džamije nalazi se šadrvan sa šest česama. Okolo su postavljene klupe, a na šest stubova podignut je krov nad šadrvanom, koji je pokriven crijepom.
Vrijeme izgradnje prvobitnog šadrvana nije poznato, ali se prema nekim kazivanjima vjeruje da je najvjerovatnije podignut 1929. godine. Izgradnju šadrvana finansirao je Jusuf Srna, a majstor je bio Miloš Novović iz Prijepolja. Tada je urađen betonski dio, krov, drveni stubovi, koji drže krov i klupe za sjedenje. Drveni stubovi su 1979. godine zamijenjeni metalnim, a urađene su i nove drvene klupe okolo šadrvana. Ovaj posao je uradio Izudin Bajramović. Šadrvan je u potpunosti porušen 2004. godine. Naredne godine, na istom mjestu, sagrađen je novi šadrvan, malo većih dimenzija od prvobitnog, ali sličnog izgleda. Oko šadrvana je 2006. godine urađeno popločavanje granitnim pločama, što je finansirala Mesna zajednica Prijepolja. Izvođači radova bili su majstor Ismet Rondić i Redžep Hadžifejzović. Projekat šadrvana je izradio arhitekta Alija Iglica.
Građeni su isključivo u haremima većih džamija, medresa, tekija ili hamama i služili su u vjerske svrhe ili kao česme sa čistom pijaćom vodom. Potiču iz Persije, a preko Arapa i Turakasu dospjeli i na Balkansko poluostrvo. Njihov zadatak nije bio samo da daju vodu za ritualno pranje pred molitvu, nego i da ukrašavaju predvorja džamija, medresa, tekija i hamama.
Riječ šadrvan je složenica, sastavljena od persijskih riječi „šad“, što znači veseo, razdragan, i riječi „revan“, koja ima značenje teći, a što se može prevesti i kao žubor vode.
Simbolika šadrvana ogleda se i u tome što su svojom ljepotom upotpunjavali ambijent u kojem su se nalazili i upozoravali na stalni tok i prolaznost ovozemaljskog života i svijeta.
