Kosovo – U Gornjoj Rapči, nakon klanjanja džume, obavljena je dženaza rahmetli Vejselu Hamizi, poznatom pjesniku, publicisti, etnografu i istraživaču osmanlijskog nasljeđa na prostoru Gore, Opolja i Crne Gore.
Dženazi su prisustvovali njegovi najbliži, suseljani, džematlije iz Gore i Opolja, Župe te njegovi saradnici i prisni prijatelji.
Vejsel Hamza je sahranjen u rodnom selu.
Rahmetli Vejsel Hamza, rođen je 12. februara 1964. godine u Rapči.
Fokus njegovog istraživačkog rada je bila obrada i prijevod stihova sa nadgrobnih nišana. Radio je na prevođenju sa albanskog na bosanski te sa staroturskog (osmanskog) na bosanski. Sa albanskog jezika je preveo nekoliko radova, a najistaknutiji su o Sami Frasheriju, Pirakuu….
Dugo godina je radio na sakupljanju goranskih riječi i izraza, sa objašnjenjima na bosanskom jeziku. Njegove pjesme su svrstane i u planu i programu u nastavi na bosanskom jeziku na Kosovu.
Komentirao je i tumačio narodne goranske pjesme, posebno je zanimljiva njegova sveobuhvatna analiza balade: Jusuf i Džemilja, objavljena u “Glasu Islama”. U časopisu “Sharri” objavio je i analizu svadbe u Gori. Bio je saradnik u mnogim listovima, posebno u “Selamu”, “Kosovskom avazu” i “Alemu”, gdje je objavljivao feljtone, poput prikaza djela mislioca Lutfija Paqarizija te priloga nišanima u Gori.
Preveo je sa staroturskog na bosanskom knjigu “Četrdeset pitanja”, Hasana el-Basrija, dok su mu u rukopisu ostale mnoge napisane pjesme, njegove opservacije i razmišljanja o svakodnevne pojavama i događajima. Među prvim je bošnjačkim pjesnicima sa Kosova koji je pisao i haiku poeziju.
Veoma je bitno naglasiti da se istovremeno bavio poslastičarstvom. Posebno je kod Podgoričana bio poznat kao vrstan majstor u pravljenju bureka, baklave i njemu najomiljenije šampite, kako ju je zvao “šampionka”.
Ostavio je iza sebe dvije kćeri i sina.
….
Vejselju Hamzi
14.02.2013
“Opet si se vratio
u svom gnjezdu
san zimski da odsanjaš
o Vejselu
A s proljeća
ko zna koji vjetar
gdje će te odnijeti” – Vejsel Hamza (Od dolje do gore, 1995)
Umiremo
Moj Vejselu
da bi nas djela rodila
Ništa i nismo osim
umiranja nasljedili
Da nije tih znakova
zaboravili bi
naše presporo hodanje
po bespućima
Brišemo
znojavim rukama
kamene stečke
kao da vadiš hljeb iz pekare
travke zelene
skidamo sa naših nišana
Čuješ žalopoj
uspavanih
čitaš nam duše
Umiremo
Moj Vejselju
to znamo od svih
stvari na svijetu
najbolje
(Info-KS)
