Kolašin je do 17. stoljeća bilo selo, a od tada dobija obilježje gradskog naselja u kome od polovine 17. stoljeća postoji gradska tvrđava, koju je izgradio izvjesni Ali-paša. Prije toga Kolašin je bio u sastavu Hercegovačkog sandžaka, u nahiji Nikšić.
U Kolašinu je 1651. godine podignuta džamija kao vojna sultanska ili kao Ali-pašina zadužbina što nam potvrđuje natpis na turističkom panou, postavljenom na Gornjem gradskom trgu u Kolašinu koji nosi naziv „Stara turska varoš“ ispod kog piše: „Nalazite se na mjestu na kom su nekada bili dućani, hanovi, kuće za stanovanje i džamija. Tu je 1651.godine turski vojskovođa Ali-paša Čengić podigao utvrđenu varoš Kolašin. Po tadašnjim običajima, utvrđenje je podignuto u istoimenom selu, na raskrsnici značajnih puteva sa koje se mogao kontrolisati čitav kraj. Po završetku rata sa Turskom (1876-1878), poznatog u narodu kao Velji rat, Crna Gora postaje samostalna i nezavisna država. Odlukama Berlinskog kongresa biva teritorijalno proširena a u njen sastav ulazi i Kolašin, koga postepeno naseljavaju crnogorska plemena Moračani i Rovčani. Turska varoš doživljava transformaciju…“
A pošto se zna da je 1736. godine uz džamiju podignut i manji mekteb, ta se godina u literaturi često uzima za godinu gradnje džamije. U svakom slučaju to je bila jedina džamija u Kolašinu. Džamija se nalazila u centru stare varoši. Bila je zidana od kamena, a pokrivena daskom (šindrom). Imala je kratko munare koje je bilo podzidano uz desni zid.
U napadu na Kolašin 28. jula 1858. godine iako je razoreno naselje džamija nije porušena ali od tada započinje iseljavanja Kolašinaca koje će potrajati narednih 70 godina. Od 1863. godine Kolašin se nalazio u sastavu Novopazarskog sandžaka, odnosno prijepoljskog kadiluka te je muslimansko stanovništvo obnovilo porušeno naselje i vratilo se u njega 1864. godine. Novopazarski sandžak je 2. februara 1877. godine izdvojen iz Bosanskog i priključen Kosovskom vilajetu. Nova kriza za Kolašince je nastupila nakon Istočne krize 1875-1878. godine. Iako je Kolašin na Berlinskom kongresu pripao Crnoj Gori Kolašinci su odugovlačili predaju Kolašina crnogorskim vlastima. Ali uprkos otporu Kolašin je Crnoj Gori pripao 9. oktobra 1878. godine. Donji Kolašin (oblast Mojkovca) je ostao u Osmanlijskom carstvu. Kolašinci su se počeli iseljavali ka gradovima u Limskoj dolini, odnosno pravcem Bijelo Polje – Bihor – Pešter – Novi Pazar – Kosovo – Turska. Godine 1886, u proljeće, crnogorska vojska je zauzela kolašinska Polja i pomakla granicu sve do Tare. Muslimansko stanovinštvo je tada konačno iselilo iz grada Kolašina i čitavog Gornjeg Kolašina. Rušenje kolašinske džamije 1887. godine, ubrzalo je iseljavanje preostalog muslimanskog stanovništva. Iseljavanje sa šireg područja će potrajati sve do 1913/14. godine.
Takođe i ubistvo Boška Boškovića, načelnika kolašinskog okruga, koje se desilo u mjestu Ceru kod Mojkovca 7. novembra 1924. godine a koje je pripisano Jusufu Mehonjiću, vođi sandžačkih komita bilo je povod za napad nad muslimanskim stanovništvom nekoliko dana nakon sahrane. Tada su stradali stanovnici Šahovića i Pavinog Polja nad kojima su ispoljeni neviđeni zločini sa elementima genocida. Prema podacima koje je o ovom slučaju iznio Milovan Đilas (čiji je otac bio učesnik pokolja i svjedok), broj žrtava se procjenjuje na 350. Preživjelo muslimansko stanovništvo više nije moglo ostati tu već je zauvijek napustilo svoje domove tražeći sigurnije utočište. Neke muhadžirske porodice iz Kolašina koje su se nastanile u Sandžaku uzele su prezime Kolašinac dok su drugi zadržali prezimena Mušović, Mekić, Hadžibulić, Pepić, Đurđević, Kalić… Tako da u Novom Pazaru ima više stotina porodica koje vode porijeklo iz Kolašina, a takođe veliki broj Bošnjaka porijeklom iz Kolašina živi u Turskoj.
Pred kraj turske vlasti u ovom gradu bio je gradonačelnik poznati alhamijado pjesnik, hafiz Salih Gašević, u vrijeme kada je pisao svoje najpopularnije djelo Mevlud, u čijem uvodu kaže:
’Kad se nađoh u Kolašin kajmekam
znadem da sam puno nikas i ćelam,
moliše me kolašinski prviši:
Nama mevlud daj bosanski napiši!’
(bosnjaci.agency)
Muslimani iz Kolasina su pobijeni i poklani i proterani, nad njima je izvrsen genocid.Oni nisu dobrovoljno napustali svoja ognjista to je zemlja mojih dedova.
Muslimani Kolasina su doziveli isto sto i Srebrnica cak i gore samo sto je to velika
tajna tek po nesto se zna.
Bice pono kad tadvo
Vidim ovde pisete da su Muslimani iseljavali iz Kolasina sto nije tacno.Plemena Kolasinaska Kalici,Kolici,Lukaci,Pepici,Musovici,Mekici,Hadzibuluci,Djurdjevici
su napadnuki od Crnogorske,Srpskei Ruske vojske 1914 god i citavo stanovnistvo Muslimansko je proterano a pola od toga ubijeno i poklato.
Do prije ne punih 30 godina ilalo je jos zivih Kaliva,Kolica,Lukaca, koli su ziveli u B.Polju i secalise dana kad su hi proterali i pobili Srpsko Crnigorske i Ruske vojske.
Citavo zemljiste i teritorije pripadaju ovim Muslimanskim plemenima imaju tapije
u Skoplju i Istambulu dojce uskoro vrijeme kad ce nam se morat vratit otete zemljiste.Toje zemlja mojih dedova.I molio bi redakciju da iznese istinite dogadjaje
o stradanju Kolasinskih Muslimana ukoliko zele o ovoj temi da pisu.
Mislim da sam to sto ti kazes,procito u knjizi(Besudna zemlja a autor knjige je Milovan Djilas).
Kao i toliko puta prije i poslije i Bosnjacima I Turcima Kolasina je bilo dato 24 casa da se posrbe ili da pobjegnu.oni koji nisu bili dovoljno brzi zavrsili su na cetnickoj klaonici,Ovaj tekst je dobar ali se u njemu ne pominje bas sve-Na pr po tvrdnjama samih Kolasinaca nekad je postojao izvesni Becir Aga ili Becir Agovic koji je silom posrbljen i ciji je direktni potomak veliki srpski nacionalista Matija Beckovic.
Matija je dok je jos bio mali Crnogorac bio niko i nista-jedva je uspio da zavrsi srednju skolu-Ali kad je posle preseljenja u Valjevo postao VELIKI SRBIN e onda je postao i pjesnik i Akademik SANU.vecina Bosnjaka i Turaka je odbila da se posrbi,ali su to ipak iskoristili brojni Romi pogotovu oni porijeklom iz Turske koji su se masovno posrbljavali za parce otete zemlje.
Novopeceni srbi tj posrbice iz Kolasina su se u periodu izmedju 2 svjetska rata masovno doseljavale na Kosovo..Naime genocidna kraljevina SHS YU je zeljela da po svaku cijenu prekine tzv zelenu transferzalu i da razdvoji Sandzak tj Bosnu od Kosova.
Zato su srpski kraljevi otimali zemlju od Bosnjaka Turaka i Albanaca i dijelili je Kolonistima koji su dolazili iz Crne Gore,Tako je etnickim ciscenjem napravljen tzv srpski severni Kosmet tj Zubin potok Leposavic severni dio Mitrovice itd.Posto je najveci dio kolonista bio iz Kolasina oni su tu oblast na Kosovu koju su oteli i kolonizovali nazvali Novi ili Ibarski Kolasin.
Medju tim kolonistima je bio i djed Novaka Djokovica,koji je inace porijeklom bio silom posrbljeni Albanac XHOKAJ-Xhoka ili Djoka je dio Albanske narodne nosnje-duzi vuneni prsluk sa dugmadima koji su uglavnom nosili katolici.
Ironija je da sad ti ljudi potomci Kolonista na sjeveru Kosova glume najvece srba na svijetu-a dobro znaju da su svi do jednog CRNOGORCI i da na cijelom tzv severu Kosova nema ni tzv starog srpskog groblja niti ijedne porodice koja je tu duze od 100 godina..Ali zato postoje dokazi da su tu nekad bile dzamije kao i sacuvano veliko Muslimansko groblje na Sjeveru Mitrovice..
malobrojni Bosnjaci su ipak opstali i uspjeli da se odupru cetnicima u Bosnjackoj mahali a i u selu Hrvatska kod Leposavica
Moj pradeda Mehmed Kolasinac proteran u Sandzaku , njegov sin ” moj dedo” streljan je 1941 od cetnika u Jablanicu kod Ribarica , moj dedo je promenio prezime po imenu oca svog na Mehmedovic
Nema odje nikakvih takozvanih Bosnjaka.Ima nesto malo bivsih Jugoslovenskih muslimana.