Britanska medijska kuća BBC objavila je priču o hotelu strave i užasa Vilina Vlas u Višegradu u kojem je tokom rata u BiH silovano stotine žena, a bio je i mjesto u kojem su “srbijanske paravojne snage” ubijale ljude.
“Dvadeset godina nakon toga, hotel i lokalna vlada i dalje vode hotel ignorirajući njegovo jezivo naslijeđe. Ako biste odsjeli ovdje kao gost ne biste znali da su ove sobe bile korištene kao komore za mučenje. Mnoge mlade djevojke su ovdje silovane i ubijene. Očajne da pobjegnu od mučitelja, skakale bi kroz balkon da se ubiju”, napisao je BBC-jev reporter Fergal Keane.
O strahotama koje su se dešavala između zidova današnjeg rehabilitacionog centra za BBC je govori Ramiza Muhić. Bila je djevojka kada je rat počeo. “Pala je u kandže” zločinca Milana Lukića nad čijim se strahovitim zločinama zgrozio cijeli svijet. Lukić je osuđen za brojne ratne zločine među kojima je spaljivanje 140 osoba, uglavnom žena i djece u Višegradu (kuć Avde Omeragića i Bikavci), brutalno zlostavljanje zarobljenika u logoru, kidnapovanje i ubistvo 16 Bošnjaka u selu Mioče kod Rudog…
“Bilo je puno vojnika. Bile su sobe u kojima su vjerovatno bile žene jer se čula vriska. Iz dana u dan me je vodio i iživljavao se na meni i silovao me. Ja sam bila djevojka. Moju nevinost je uzeo Milan Lukić. Sve najgore. Teško je, Boga mi”, rekla je Muhić.
Tegoba i bol na njenom licu vide se i nakon više od dvije decenije. Novinar Keane začuđen je i šokiran činjenicom da hotel funkcioniše kao da se to u njemu nikada nije dogodilo, te da njime upravlja općina “koja je u vlasti ultrancionalističke stranke SDS.
“Ista partija koja je dolijevala ulje na vatru u činjenju genocida”, kazao je.
Miroslav Kojić koji je visoki funkcioner SDS-a i živi u Višegradu negirao je sve.
“U banji nije bio nikakav logor, ništa što bi ne daj Bože izazvalo ogromne razmjere zločina. Bilo jedna ili dva zločina ubistva gdje je paravojska odvela nekoliko muslimana, ali su procesuirani”, rekao je Kojić BBC-jevom reporteru.
Keane je podsjetio kako su u proljeće 1992. godine hodnici današnje banje bili puni vojnika koji su dovodili djevojke i žene. Danas su njemu turisti i u tim istim hodnicima se igraju djeca.
“U hotelu nema podsjetnika na silovanja i ubistva niti se to spominje. Vilina Vlas stoji kao simbol izdaje čovječanstva”, zaključio je novinar.
Hotel Vilina Vlas bio je logor za žene u kojem su silovane, mučene i ubijane. Ne zna se tačan broj žena i djevojaka koje su prošle kroz ovaj logor, ali se procjenjuje da je ta brojka najmanje 200. Preživjele su samo četiri. Među onima koje nisu mogle trpjeti zlostavljanja bila je Jasmina Ahmetspahić, koja je je u ljeto 1992. okončala svoj mladi život samoubistvom u hotelu Vilina Vlas. Skočila je kroz prozor.
Posmrtni ostaci Jasmine Ahmetspahić pronađeni su tokom asanacije presušenog jezera Perućac 2010. godine i identifikovani putem DNK analize. Sumnja se da su tijela većine žrtava iz Viline Vlasi, poput Jasmine, bačene u Drinu odnosno u vještačko jezero Perućac. Vilina Vlas je upotrebljena i kao lokalitet za pritvor i mučenje otetih putnika iz Sjeverina kada je 22. oktobra 1992. godine 16 Bošnjaka iz Priboja oteto iz autobusa u mjestu Mioča, opština Rudo.
Nakon rata, hotel Vilina Vlas je privatizovan. O njegovoj užasnoj prošlosti Jasmila Žbanić je snimila film “Za one koji ne mogu da pričaju”, a glumica Kym Vercoe je, nakon što je provela samo jednu noć u njemu” napravila predstavu “Sedam kilometara sjeveroistočno”.
(Klix)
Pogledajte vijest na izvornom sajtu:
Mračna historija višegradskog “hotela silovanja”: Djeca se igraju u hodnicima gdje su ubijani ljudi
