Pljevlja – Da simpatični Kurd postane jedan od najomiljenijih u Pljevljima vjerovatno mu je olakšalo to što je ovdašnji zet, ali je status zaslužio, prvenstveno, kao plemenit čovjek i predusretljiv specijalista opšte hirurgije
Kada neko u tuđini postane uvažen od struke i sugrađana, onda je, zaista, postigao uspjeh. Poznato je da u Crnoj Gori nije nimalo lako ni „dođošima“ koji se presele u susjedni grad, a 48-godišnji Sirijac dr Dželal Muhamed je u Pljevljima već deceniju i po – pravi mještanin. Da postane jedan od najomiljenijih u gradu na obalama Ćehotine i Breznice, vjerovatno mu je olakšalo to što je ovdašnji zet, ali je status zaslužio, prvenstveno, kao plemenit čovjek i predusretljiv specijalista opšte hirurgije.
Diploma i sin
Vrsnog ljekara Pljevljacima je „dovela“ ljubav. Simpatični Kurd je, kao student Medicinskog fakulteta u Rijeci, upoznao lijepu Indiru Bašić iz Pljevalja, koja ga je „pratila“ i u nastavku studija u Nišu, gdje je 1994. godine u roku diplomirao i skoro u isto vrijeme dobili su sina. Jedan je, inače, od osnivača Unije kurdskih studenata u Jugoslaviji (oko 250), čiji je bio predsjednik.
Nakon gimnazije u rodnom Deriku, gradu sa sedamdesetak hiljada stanovnika blizu obale Tigra, na tromeđi Sirije, Iraka i Turske, Dželal je dvije godine u Damasku studirao matematiku, fiziku i hemiju, ali na nagovor rođaka došao u Jugoslaviju da završi medicinu. Otac Muhamed ga je školovao, kao i ostalo sedmoro djece, od kojih samo jedno nije završilo fakultet. Sa diplomom ljekara kratko je volonterski stažirao u beogradskom Domu zdravlja na Vračaru i vratio se u Siriju. Nakon pripravničkog staža u gradu Hasake odobrena mu je specijalizacija za fizikalnu medicinu u Kamišlou, ali ne i da to usavršavanje nastavi u poznatom centru u Damasku, što je, kako veli, bilo povod za odluku da 1997. napusti Siriju i dođe u Jugoslaviju. Godinu je radio u ulcinjskoj hitnoj pomoći, a potom dobio specijalizaciju opšte hirurgije za Bolnicu u Pljevljima, gdje su mu, inače, rođeni sinovi. Loran je student druge godine zaštite životne sredine na podgoričkom Tehničkom fakultetu, a Adnan učenik trećeg razreda pljevaljske gimnazije.
Crne Gora je i moja
– Narod je ovdje blagorodan i nije daleko od našeg mentaliteta, što mi je olakšalo da se prilagodim. Crnu Goru smatram mojom državom – u njoj živim i radim, formirao sam porodicu… Pola života sam u Srbiji i Crnoj Gori, tako da više poznanstva imam u Pljevljima i Crnoj Gori, nego u Siriji. Ponosim se što sam stekao prijateljstva u Pljevljima, Ulcinju, Podgorici… To mi i pomaže da pobijedim nostalgiju za domovinom, koja je uvijek prisutna. Još, takoreći, sanjam na kurdskom jeziku, ali se u Pljevljima nikad nijesam osjetio strancem. A, drugo je nezadovljstvo (kao i mojih kolega) zbog malih zarada u zdravstvu i neriješenog stambenog pitanja, ali i činjenice da smo, već deceniju odvojeni ja i supruga, koja radi u Podgorici – kaže dr Muhamed i tvrdi da je „hirurgu u maloj sredini mnogo teže, nego što se misli“.
U maloj sredini hirurg obavlja mnogo poslova mimo svoje uže specijalnosti, što nije slučaj u velikim centrima. U vrijeme dežurstva, na primjer, nemamo mogućnosti za kompletnu obradu pacijenta, nekad stavljamo gips, zaustavljamo krvarenje iz nosa i slično, što u velikim bolnicama rade ljekari tih specijalnosti. Ipak, opredijelio sam se za Pljevlja, jer sam spoznao duh naroda i jezika. Čak sam „pokupio“ i sintagme koje u srpskom jeziku stranci ne mogu da shvate, poput: boli me briga ili malo sjutra – objašnjava dr Muhamed, koji i pored svog teškog zdravstvenog problema neumorno radi i brine o pacijentima, na čemu mu „listom“ zahvalnost iskazuju.
Sve najbolje o čovjeku i hirurgu
O hirurgu Muhamedu s poštovanjem govore sve njegove kolege. Priznati pljevaljski hirurg i predsjednik opštine dr Miloje Pupović, na primjer, kaže: „Dželal je čovjek emotivan, pravdoljubiv, pronicljiv i od duha. Vidi se da je iz jedne druge kulture i, kako mi to kažemo, iz dobre kuće. Prihvatio je pljevaljske običaje i kulturu, a i ova sredina njega. Pljevljaci su u njemu prepoznali pouzdanog i odgovornog hirurga, koji se svuda bori za svoje pacijente“.
A, direktor Opšte bolnice dr Zoran Tabaš veli da o dr Dželalu misli „samo najbolje kao čovjeku i ljekaru“. Poznato je da Pljevljaci ljude sa strane primaju bolje nego svoje, ali je kolega Dželal ugled stekao prvenstveno kao veoma sposoban specijalista hirurg, koji ima izvanrednu saradnju sa kolegama i pacijentima, kaže dr Tabaš.
Svaka čast, brate Srbine!
Kako se dr Dželal u Crnoj Gori „uklopio“ pokazuju i brojne anegdote, poput ove tokom specijalizacije u Urgentnom centru u Podgorici:
– Dođe pijan čovjek sa težom povredom kože na šaci i veli. „Doktore, uradite mi ovo dobro, platiću koliko treba“, na šta mu objasnim da ne naplaćujemo usluge, jer nas država plaća. Nakon obrade rane, zadovoljan pacijent se obrati: „Svaka čast, brate Srbine! Kako vam je ime, da znam ko mi je dobro uradio?“ Kad se predstavih, zbunjen izađe, a ja i tehničar Sveto ostadosmo u smijehu – priča dr Dželal.
Zabrinut za rodbinu u Siriji
Doktor Dželal je, zbog građanskog rata u Siriji, zabrinut za majku, četiri brata i tri sestre sa porodicama, koji žive u Deriku i četiri godine ih nije vidio.
– U početku je bilo milina vidjeti mirne demonstracije u Siriji, jer vlast koja traje decenijama ne može biti dobra. To se, nažalost, pretvorilo u krvoproliće… Rizično je i u Deriku, iako je pod kontrolom Kurda, koji svoju oblast čuvaju od ekstremista. Jako je loša ekonomska situacija. Nedostaju hrana, ljekovi, struja, voda… Ne radi fiksna telefonija, a rijetko i mobilna, pa se sa rodbinom čujem preko turskih ili iračkih linija – priča dr Muhamed.
Gužva i kod dr. Nidala Idrisa
Pored dr Dželala Muhameda, u Pljevljima je još jedan Sirijac – dr Nidal Idris, takođe pljevaljski zet i jedan od najpopularnijih izabranih ljekara u Domu zdravlja. Medicinu je 1991. završio u Novom Sadu i u rodnom Homsu (milion i po stanovnika) radio 12 godina, da bi se 2008. sa porodicom preselio u Pljevlja…
Razgovor je, nažalost, prekinuo dugi red pacijenata, kojima je dr Idris dao prednost. Takav odnos i objašnjava to što ga svi uglas hvale. Starica Radmila Gojković, na primjer, veli: „Dr Nidal je uvijek korektan. Naročito sam zahvalna što je mom nepokretnom suprugu Radomiru dolazio kad je god zatrebalo, kao da mu je brat bio. Ni od koga nijesam čula da se naljutio na dr Nidala“.
(pvportal)
