Kod roditelja Bošnjaka postoji neki strah prilikom odlučivanja o tome da im djeca uče bosanski jezik sa elementima nacionalne kulture. “Teško je prihvatiti obrazloženje da u školi koja ima oko 30 odsto bošnjačke djece nijedno ne želi da ima kao izborni predmet bosanski jezik”
Prema poslednjim zvaničnim podacima popisa Bošnjaci čine nešto više od 40 odsto stanovništva u opštini Prijepolje, ali je pravo korišćenja bosanskog jezika u državnim organima i lokalnoj administraciji svedeno na minimum, zaključeno je na prekjučešanjem okruglom stolu.
Centra za zaštitu ljudskih prava i toleranciju – Polimlje. “Istina je da mi ovde govorimo sličnim jezikom, da se razumijemo u obostanoj komunikaciji, ali ako je zakon napravio razliku to se mora poštovati”, rekao je Alen Duraković, izvršni direktor ove nevladine organizacije. Duraković je primetio da se “ni u jednoj od osam osnovnih škola na području prijepoljske opštine nastava ne izvodi na bosanskom jeziku, a da od 3239 osnovaca svega 24 učenika ima izborni predmet bosanski jezik sa elementima nacionalne kulture“.
Na ovom okruglom stolu predstavljen je rezultat istraživanja Centra za zaštitu ljudskih prava i toleranciju – Polimlje o upotrebi bosanskog jezika na području prijepoljske opštine u državnoj administraciji, sudu, policiji, tužilaštvu, prekšajnim organima i osnovnim školama, sprovedenom od maja 2009. do novembra prošle godine. “Ocenili smo da je to bitno, jer je po mnogim drugim instraživanjima i relevantnim podacima ovaj deo jugozapadne Srbije, u kojem se nalazi i šest opština Sandžaka, najugroženiji kako u ekonomskom tako i u pogledu poštivanja ljudskih, posebno manjinskih prava naroda koji žive na ovim prostorima”, objasnio je Duraković. U ovom izveštaju o upotrebi bosanskog jezika navedeno je i da ni u jednoj osnovnoj školi njen naziv nije ispisan dvojezično, a isti je slučaj i sa drugim državnim organima. Na tražene podatke, rekao je Duraković, od Osnvonog suda u Prijepolju dobili smo odgovor „…da za pomenuti period nije sproveden nijedan slučaj na bosanskom jeziku, zbog nepostojanja sudskog tumača za bosanski jezik, da sud ne vodi evidenciju o tome koji se postupci vode na bosanskom jeziku i da se stranke poučavaju o njihovom pravu kao i o pravu da odbranu izlažu na svom jeziku“.
U toku rasprave, u kojoj je izostalo najavljeno učešće predstavnika sudskih organa, policije, tužilaštva i misije OEBS u Srbiji, rečeno je da je gotovo ništa ili veoma malo pretočeno u stvarnost od onoga što zakon predviđa u pogledu prava o upotrebi bosanskog jezika u državnim organima, javnim ustanovama i lokalnoj administraciji. “Sve što ima u zakonu, nema u praksi. To je tako gotovo pred svakim državnim organom i uvijek se naiđe na prepreku”, rekao je Sabahudin Hajdarević, predsednik prijepoljskog odbora skoro formirane partije u Novom Pazaru, Bošnjačko demokratske zajednice. “Kada me zaustavi policajac na ulici, a ja zatražim zapisnik na bosanskom jeziku on odmah namešta pištolj i palicu, valjda da bi me uplašio”, dodao je Hajdarević i napomenuo da se, kao advokat, izborio za to da se u njegovim predmetima pred organima za prekršaj u poslednje dve godine Bošnjacima ponudi pravo da govore na bosanskom jeziku. Međutim, ako to prihvate postupak se odugovlači i stavlja pod tepih, jer tamo nema ni tumača za bosanski jezik, naveo je on.
Jusuf Muškić, predsednik lokalnog parlamenta u Prijepolju rekao je da je statutom opštine određena ravnopravna upotreba ćirlice i latinice i srpskog i bosanskoj jezika, da se materijali odbornicima dostavljaju i na ćirilici i latinici, ali ne i na bosanskom jeziku, za što je okrivio državu da nije blagovremeno stvorila uslove pre nego je donela zakon o ovome.
Zulfija Ćatović, rukovodilac Osnovne škole “Dušan Tomašević – Ćirko“ i predsednik aktiva direktora osnovnih škola u Prijepolju primetio je da kod roditelja Bošnjaka postoji neki strah prilikom odlučivanja o tome da im djeca uče bosanski jezik sa elementima nacionalne kulture. “Teško je prihvatiti obrazloženje da u školi koja ima oko 30 odsto bošnjačke djece nijedno ne želi da ima kao izborni predmet bosanski jezik”, rekao je Ćatović.
Autor: I. Kriještolac
Izvor: Sandzak.nl
Zaista čudna pojava.
Ona govori o neznanju, neupućenosti, strahu, i još mnogo čemu.
Svako treba da je svjestan da čim se odrekne sopstvenog jezika da se odreko samog sebe.
Doprinos ovome stanju dala je i SDP, Ljajića koja je sjećam se kada je došla na vlast u NP, sa regionalne TV, prvo promjenila logo koji je predstavljao mapu Sandžaka, a zatim počeli sa čistom ekavicom da govore voditelji i na kajronima.
Jedina svijetla tačka koja radi na osvješćivanju naroda u ovom pogledu je Islamska zajednica. Oni već u vrtićima uče djecu BOSANSKOM jeziku.
Halal i bilo kao i haram Ljajićevim poltronima po cijelom Sandžaku.
Sellam iz NP
Problem je do takozvanih “Bošnjačkih”partija koje funkcionišu na tom području i čiji aktivisti nisu objasnili potrebu očuvanja svog identiteta.Koliko im je stalo do svog identiteta i vjere najbolji je dokaz da se niko od njih nije upitao i pobunio u vezi grba opštine Prijepolje gde preovlađuju simboli hrišćanstva i srpstva ko da je to hrišćanski i srpski grad i da u njemu ne žive pribadnici Islamske vjeroispovijesti!!