Čovjek koji je bacio bombu na Vojislava Šešelja

Uoči i početkom rata u BiH gradove sjeverne Crne Gore potresale su eksplozije u kojima su muslimanske radnje i kuće letjele u vazduh. Crnogorski državni mediji o svemu tome ništa nisu pisali, ali su se zato mogli pročitati natpisi da se muslimansko stanovništvo ilegalno naoružava i da se priprema za pobunu.

Lider Srpske radikalne stranke Vojislav Šešelj, nakon serije mitinga po Srbiji, na kojima prijeti Hrvatima i ostalim manjinama, sa istom retorikom dolazi i u Crnu Goru. Na predizbornom mitingu u Podgorici 25. aprila 1992. godine okupilo se oko 10.000 pristalica radikala koji su aplauzima i četničkim pjesmama pozdravljali Šešeljev govor. Ljudi koji su obezbjeđivali miting bili su u maskirnim uniformama i sa automatskim puškama. Šešelj je na mitingu objasnio da je koncept skraćene Jugoslavije prihvaćen da bi se lakše došlo do glavnog cilja – svi Srbi u jednoj državi.

On je optužio “spoljne neprijatelje (Njemačku, Ameriku i Evropsku zajednicu) i unutrašnje (Srpski pokret obnove i Demokratsku stranku u Srbiji, Liberalni savez Crne Gore), koji su htjeli da proglase nezavisnost Srbije i Crne Gore, a sada prave haos po državi, da sprečavaju njenu demokratsku konsolidaciju. Zato svi koji su srpskog roda treba da izađu na izbore”.

Šešelj je ponovo optužio “izdajničke generale” (Veljka Kadijevića, Milutina Kukanjca, Staneta Broveta i druge) što sve srpske zemlje do tada nisu oslobođene i obećao im izvođenje na sud i streljanje. Na povike pristalica da će pobiti Albance, Šešelj je, misleći na onih deset hiljada koji su učestvovali u popisu stanovništva 1991. godine, rekao: “Ne, mi volimo te Šiptare. Oni su naša braća i čuvaćemo ih kao malo vode na dlanu. A svim nelojalnim Šiptarima, Hrvatima, Muslimanima i ostalima, predviđam put preko Prokletija”.

Po završetku mitinga u pravcu lidera radikala penzioner Adem Šabotić (60) bacio je ručnu bombu, od čije ekspolozije je lakše ranjena 61 osoba, među njima i sam Šešelj. Nakon hapšenja, Šabotić, koji je prema podacima crnogorskog MUP-a, već nekoliko puta bio krivično kažnjavan u istrazi je priznao delo i rekao: “To sam učinio zbog toga što mi se Šešelj popeo na glavu“.

Šešelj je ostao živ samo zahvaljujući prisebnosti tjelohranitelja. Oni su bombu uspjeli da gurnu nogom ispod parkiranog automobila, gdje je bomba eksplodirala. Ranila je oko trideset ljudi, troje teže. Većinom se radilo o povredama nogu. Šabotić je iskoristio opšti metež da pobjegne automobilom, parkiranim stotinjak metara od mjesta atentata. No, već sljedećeg dana na vrata su mu zakucali inspektori SDB-a. Na suđenju je izjavio da se ne kaje. Dobio je petnaest godina robije. Od toga je odrobijao devet. Tokom izdržavanja kazne u zatvoru u Spužu čuvari su imali velikih problema da mu sačuvaju život od Šešeljevih pristalica. Jedan od njih je pokušao i da ga ubije nanijevši mu više uboda nožem.

Od crnogorskih opozicionih političkih stranaka napad su prvi osudili crnogorski liberali, koje Šešelj dosledno kvalifikuje kao izdajnike. Oni su skrenuli pažnju crnogorskim vlastima da je događaj posledica “njihovog blagonaklonog stava prema širenju četničke ideologije u ovoj republici“. Ostale crnogorske stranke su osudile događaj kao teroristički akt. Savez reformista crnogorskog primorja je u svom saopštenju naglasio da je “ovaj kao i svaki drugi teroristički čin provokacija i poziv na opšti terorizam i bratoubilački rat u Crnoj Gori“.

Beogradske “Večenje novosti” su pisale: “Da li je Šabotić produžena ruka ’Zelenih beretki’ i da li je ovaj slučaj potvrdio sve češće glasine da je Alijina struja stigla i u Crnu Goru. O tome zvanični organi ne žele da budu konkretni. Na osnovu onoga što se, međutim, zna i što je otkriveno kod Šabotića, može se sa sigurnošću reći da je u pitanju ozbiljna organizacija koja se angažuje na pripremanju terorističkih akcija”.

MUP Crne Gore je saopštio da su prilikom pretresa u Šabotićevoj kući pronađene tri automatske puške, puškomitraljez, tri ručne bombe i veća količina municije.

Predsjednik Predsedništva Crne Gore Momir Bulatović u kontakt emisiji TV Crne Gore izrazio je žaljenje zbog “terorističkog napada i ocenio da su na tako nešto spremni samo bezumnici“. Bulatović je posebno skrenuo pažnju na opasnost od spekulacija koje su se umnožile nakon događaja. U vezi sa optužbama opozicije za blagonaklonost prema širenju Šešeljeve retorike i podbunjivanje naroda u Crnoj Gori, Bulatović je negirao glasine da je Šešelj zaprijetio “strašnom odmazdom” prema počiniocima i “potvrdio da je lider srpskih radikala, u direktnom kontaktu sa njim, odao priznanje MUP-u Crne Gore za brzo hapšenje atentatora“. S druge strane, predsednik Crne Gore je odlučno podržao izvršne organe crnogorske vlasti, za koje je rekao da su u stanju da održe mir u Crnoj Gori.

Šešelj, ipak, nije odustajao. Na promotivnom skupu u Raškoj, u Srbiji, zaprijetio je Muslimanima: “Dese li se u Sandžaku barikade ili nekakav muslimanski ustanak, eto tamo odmah naših dobrovoljaca prekaljenih u ratu, pa neka onda Muslimani gledaju šta će i kuda će! Do Anadolije se neće zaustaviti! Neka znaju Muslimani, najžešći islamski fanatici iz Novog Pazara, Sjenice i Tutina, već su izginuli kao hrvatski plaćenici ili kao Izetbegovićevi vojnici u Bosni”.

(Sandzacke.rs / icty.org)