BIH – U dosadašnjoj historiji ljudskog društva genocid, kao najteži oblik zločina protiv čovječnosti i međunarodnog prava, uključujući i holokaust, je iz ideoloških, političkih i drugih razloga, kontinuirano i permanentno negiran od strane pojedinaca, određenih grupa i država.
Nažalost, i genocid nad Bošnjacima u Republici Bosni i Hercegovini na kraju XX stoljeća, uključujući i genocid na teritoriji sigurne zone Ujedinjenih nacija Srebrenice, jula 1995, nije pošteđen, od strane brojnih negatora, negiranja genocida.
Opet da kažemo (ponovo), nažalost, genocid negiraju i poznati univerzitetski profesori, kao što je Prof. dr. Edvard Herman, profesor na Univerzitetu u Pensilvaniji (autor knjige “Pokolj u Srebrenici: Dokazi, činjenice i politika”).
Genocid kao jedna od najsloženijih društvenih pojava podvrgava se brojnim, prije svage, empirijskim naučnim istraživanjima od strane pojedinaca – naučnika istraživača preko timova (grupa), do institucija i ustanova, koji isti naučno istražuju i rezultatima naučnih istraživanja dokazuju, odnosno potvrđuju.
Pored naučnih, postoje i stručna istraživanja kojima se bave institucionalni subjekti (institucije tužilaštva i suda – domaće i međunarodne), koje u okviru struke vrše istraživanja, kojima dokazuju istinu, ne samo organizovano izvršenje genocida, već i po principu tzv. intelektualne odgovornosti individualno izvršenje i odgovornost za izvršenje genocida.
Nije baš tako čest slučaj, kad je riječ o genocidu, da postoji bezrezervna saglasnost nauke i struke, o izvršenom genocidu, kao što je to slučaj sa zločinom genocida na teritoriji sigurne zone UN-a Srebrenice, jula 1995.
Saglasnost o najtežem zločinu u Evropi poslije Drugog svijetskog rata, zločinu genocida u sigurnosnoj zonu UN, Srebrenica, potvrdili su oba međunarodna suda, mnogobrojni nacionalni sudovi i najrespektabilnije naučno-istraživačke institucije u svijetu.
S obzirom na činjenicu da prof. dr. Edvard Herman negira rezultate istraživanja nauke i struke, to ga, kao pripadnika naučne zajednice usmjeravamo i upućujemo na rezultate istraživanja Vlade Republike Srpske – njene Komisije za istraživanje događaja u i oko Srebrenice od 10. do 19. jula 1995. i istoimene Radne grupe, koji su bez sumnje valjan i pouzdan i dovoljno snažan argument, koji će razbiti iluzije, zablude, mahinacije, manipulacije i falsifikate Prof. dr. Edvarda Hermana i njemu sličnih o izvršenom genocidu na teritoriji sigurne zone Ujedinjenih nacija Srebrenice, jula 1995.
Izvještaj Komisije, koji se može dobiti od Vlade Republike Srpske i od Instituta za istraživanje zločina protiv čovječnosti i međunarodnog prava Univerziteta u Sarajevu, koji je javno objavljen 2004. Godine, koji je usvojen konsenzusom, što znači da su članovi Komisije iz Republike Srpske ostali pri stanovištu da je sve ono što je navedeno u Izvještaju bezrezervno istinito. Na osnovu brojnih relevantnih pokazatelja iz više izvora Komisija je dokazala sljedeće:
1. Postoje dokazi o učešću političkog, vojnog i policijskog rukovodstva Republike Srpske u planiranju i izvršenju zločina genocida u Srebrenici. Postoji naredba tadašnjeg političkog lidera Republike Srpske Radovana Karadžića za izvršenje genocida u Srebrenici.
2. Postoje dokazi o učešću Vojske Jugoslavije i MUP-a Republike Srbije u genocide u Srebrenici, te učešću dobrovoljaca iz Srbije, Grčke i Rusije. Na osnovu relevantne dokumentacije, utvrđeno je da su u tim događajima, pored MUP-a Republike Srpske, učestvovali i pripadnici dviju jedinica MUP-a Srbije, “Škorpioni” i druga pod kontrolom Vasilija Mijovića.
3. Brojno stanje jedinica Vojske Republike Srpske koje su u cijelosti ili djelimično učestvovale u genocidu u Srebrenici odnosno broj i identitet njihovih pripadnika je 22.952. U ovaj broj uključeni su naredbodavci i neposredni izvršioci, kao i strani državljani, uključujući i one koji su dobovoljno pristupili Vojsci Republike Srpske, te osobe za koje je, na osnovu materijala Komisije, podataka Ministarstva odbrane Republike Srpske i najnovije dokumentacije Drinskog korpusa, dobijene od Haškog tribunala, utvrđeno da su sada pripadnici Vojske Srbije i Crne Gore, a ranije Vojske Jugoslavije.
U svojoj naučnoj studiji «Genocid i istina o genocidu u BiH», profesor dr. Smail Čekić, jedan od vodećih istraživača genocida je svijetskoj javnosti saopćio nove do sada nepoznate detalje o zločinu genocida u Srebrenici, kako bi se demistifikovale određene predstave i riješili problemi iluzija koje nisu u funkciji trajnog mira i tradicionalno nužnog zajedničkog života u Bosni i Hercegovini. “Genocid u Srebrenici se desio u 14 općina, žrtve toga genocida su iz 12 općina”, zaključuje profesor Čekić u svjoj najnovijoj knjizi.
Zločin genocida u Srebrenici je samo dio zločina protiv čovječnosti i međunarodnog prava izvršenih u kontinuitetu četiri godine na gotovo tri četvrtine državne teritorije Republike Bosne i Hercegovine – u svim okupiranim mjestima i gradovima u opsadi, stoji u pismu koje je potpisao profesor Emir Ramić, direktor Instituta za istraživanje genocida, Kanada.
(Bosnjaci)
