Turska, Zapad – Glasnogovornik turskog predsjednika Ibrahim Kalin govoreći na konferenciji u Ankari u organizacije Uprave za vjerske poslove Turske na temu “Juče, danas i sutra u odnosima Islama i Zapada” poručio je da Zapad nikada nije oprostio Turcima osvajanje Istanbula, javlja Anadolu Agency (AA).
Prema njegovim riječima, dugogodišnja historija odnosa Islama i Zapada ne sastoji se samo od ratova. Međutim, kako je kazao Kalin, tokom historije bilo je ratova, sukoba ali bi bila greška da se ta historija samo svela na ratove i vojnu historiju.
“U ovoj historiji ima kulture, umjetnosti i od svega važnije, postoje ljudi, geografija”, istakao je Kalin.
Naglasio je da se danas islamski svijet suočava sa velikim poteškoćama.
“Suočavamo se sa različitim izazovima od sektaških do građanskih ratova, od ekonomskih do političkih problema”, kazao je Kalin.
“Osvajanje Istanbula, osobito za evropske mislioce u srednjem vijeku i modernom dobu, jedno je od pitanja koje je ostavilo duboke tragove u memoriji historičara. Ustvari, Zapadnjaci nikada nisu oprostili Turcima zbog osvajanja Istanbula”, rekao je Kalin.
(saff.ba)
Pogledajte vijest na izvornom sajtu:
Ibrahim Kalin: Zapad Turcima nikad nije oprostio osvajanje Istanbula
Sta napisa i osta ziv aman zeman.
Ti nisi sav svoj!
„Vizantijsko carstvo je od osnivanja, što je učinio Konstantin Veliki u ponedeljak 11. maja 330. godine, do svog pada pred silom sultana Mehmeda II u utorak 29. maja 1453. trajalo hiljadu sto dvadeset tri godine i osamnaest dana.“
„Zapadna civilizacija nikad nije na pravi način priznala dug koji ima prema Istočnom carstvu. Da nije bilo tog silnog orijentalnog bastiona hrišćanstva da se odupre vojskama kralja Persije u VII veku, ili onih bagdadskih kalifa u VIII, Evropa danas ne bi postojala.“
“Posle varvarske invazije i pada rimskog cara, svetlost znanja bila je gotovo zgasla u zapadnoj Evropi, osim ono nekoliko njenih bledih treptaja po manastirima; svetlela je ona nepomućenim sjajem samo na obalama Bosfora tako da je staro klasično nasleđe sačuvano. Glavnina onoga što mi danas znamo o drevnim vremenima, posebno o grčkoj i latinskoj literaturi i rimskom pravu – zauvek bi bila izgubljena da nije bilo obrazovanih ljudi i carigradskih pisara i prepisivača.“
Vizantija, koja je trajala kao carstvo blistavih uspona i velikih padova, prostor na kojem su tokom više od jednog milenijuma vrh hijerarhije zauzimale različite dinastije, odnjegovala je izvanredan likovni izraz, raskošnu primijenjenu umjetnost i arhitekturu, književnost u kojoj se estetika i idejnost teksta često kombinuje sa vizuelnim umjetničkim izrazom.
Vizantijsko slikarstvo bilo je vrhunsko, sa prepoznatljivim bojama, živim, skupocjenim, prirodnim. U svijetu slike, naročito u prefinjenim nijansama boja, reflektuje se ono dragocjeno, nepatvoreno i najčistije. Vizantijsko plavo je „lapis lazuli“, zeleno je refleks smaragda, vode i azura. Zemljane nijanse pozajmljuju od gline i kamena. Boje su pročišćene i do savršenstva upodobljene najskupocjenijim primjercima materije koje baštini priroda. Na ikoni dominira zlatna podloga koja „ukida prostornu dubinu“ i „imobiliše pokret“ (Grabar), naglašavajući upravo na taj način dematerijalizaciju prikazanih likova kojima se teži izraziti uzvišeno, spiritualno i vječno.
Slikarstvo Bizanta jednako je precizno i do savršenstva dovedeno i u ilustraciji književnog teksta. Nepodijeljeno je mišljenje da se rijetko može sresti takva posvećenost i virtuoznost u umjetničkoj izradi minijature kakvu su imali vizantijski majstori u izradi slike koja služi „samo“ kao ilustracija u knjizi.
Uticaj vizantijske umjetnosti proteže se i na istok i na zapad. Tragove ovog (ali i uzajamnog) uticaja nalazimo u Turskoj i Siriji na primjer, ali ništa manje (ako ne i više) u zapadnoevropskim zemljama. Na prostoru Italije, naročito u Veneciji, imamo izrazite primjere prožimanja istočnog i zapadnog arhitektonskog i likovnog izraza. Upravo zato, paralela Venecija-Carigrad (Konstantinopolj, Novi Rim) predmet je interesovanja mnogih vizantologa, iako je jasno da su ova dva grada suštinski neuporediva.
A zar nije zapisano da ce Konstantinopolj ponovo biti u rukama onih kojima je otet …Vizantija ce jednom ponovo vaskrsnuti kada to ne znamo,no,sve ide u tom smeru..Zapad je jednom spasio tursku od totalnog poraza zarad svojih interesa ,al vremena su neka nova . al dal ne zivimo u Ahir Zemanu? I neznamo sta ce Isa prelomiti..dal ce srusiti nase ili njihovo..eeee